خروجی نسیم نایین

خانه تاریخی فاطمی

 بنای تاریخی خانه فاطمی در محله نوآباد و جنب بازار تاریخی شهر نائین واقع گردیده است این بنا به عنوان یکی از مهمترین مساکن سنتی شهرستان نائین محسوب گشته و در حال حاضر در مالکیت نمایندگی میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان نائین در حال مرمت می باشد .  

   
 این بنای تاریخی متعلق به خاندان فاطمی ها در نائین بوده و ساخت آن مربوط به دوره قاجار و کمی قبل از آن می باشد این بنا از بخشهای مختلفی که هرکدام کاربرد مخصوصی داشته ساخته شده است که می توان به بخشهای اندرونی ،بیرونی ، محل نگهداری احشام واسطبل یاد نموده که هرکدام از آنها از فضاهای متعدد معماری دیگر از جمله اتاقهای متعدد ، دالانها،بهارخوابها ، مطبخ ، حمام ، اتاق مخصوص پذیرایی ، اتاق مخصوص استراحت میهمانان ، محل نگهداری غلات و حبوبات ، سردابها و ... تشکیل شده است .
 

ادامه مطلب

[ یکشنبه 1391/02/31 ] [ 8:9 قبل از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

حفاظت از پناهگاه حیات‌وحش عباس‌آباد نایین

مدیرکل مدیریت بحران استان اصفهان با تأکید بر حفاظت از پناهگاه حیات‌وحش عباس‌آباد نایین گفت: به زودی 50 تابلو هشداردهنده در این منطقه برای حفاظت بیشتر از گونه‌های جانوری این منطقه به ویژه یوزپلنگ آسیایی نصب می‌شود.

 

منصور شیشه‌فروش در ارتباط با زیستگاه اصلی یوزپلنگ آسیایی یعنی منطقه عباس‌آباد نایین اظهار داشت: منطقه عباس‌آباد از گذشته‌های دور به عنوان یکی از ذخایر حیات‌وحش استان مطرح بوده و تا قبل از اینکه اداره حفاظت محیط زیست شهرستان نایین در سال 1378 تشکیل شود، بیشترین درصد تقاضای شکار چهار‌پایان در استان اصفهان را دارا بوده است.

وی ادامه داد: پناهگاه حیات‌وحش عباس‌آباد نایین با طبیعتی بسیار متنوع و کم نظیر همیشه مورد توجه جهانیان بوده است. 

مدیرکل مدیریت بحران استان اصفهان خاطرنشان کرد: این منطقه شامل رشته کوه‌های صعب‌العبور و تپه ماهورهای منتهی به دشت، از زیستگاه‌های ایده‌آل برای زندگی یوزپلنگ به شمار می‌رود و با وسعتی در حدود 390 هزار هکتار در 250 کیلومتری شرق اصفهان قرار دارد. 

وی تصریح کرد: به استناد تحقیقات انجام شده توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان، در منطقه عباس‌آباد تاکنون 43 گونه پستاندار، 32 گونه خزنده، 86 گونه پرنده بومی و 175 گونه پرنده مهاجر و فصلی شناسایی شده است. 

شیشه‌فروش ادامه داد: مهم‌ترین گونه‌های جانوری حمایت شده در این منطقه را یوزپلنگ آسیایی، پلنگ، گربه شنی، گربه وحشی، شاه‌روباه، کاراکال، کفتار، آهو، جبیر، کل و بز، قوچ و میش وحشی، هوبره، زاغ بور، وارانوس(بزمجه) و افعی شاخدار تشکیل می‌دهد. 

وی ادامه داد: به منظور حفاظت بهتر از این تنوع جانوری، با اعتباری بیش از 45 میلیون ریال، طرح‌های احداث آبشخورهای حیات وحش و پروژه احداث شش منبع آبی در این منطقه به بهره‌برداری رسید. 

مدیرکل مدیریت بحران استان اصفهان افزود: احداث بیش از 20 مخزن آبی جدید، حفر چاه و مرمت تمامی چشمه‌ساران، نصب 50 تابلو هشداردهنده در اقصی نقاط این منطقه و همچنین خرید تجهیزات حفاظتی و آبرسانی از دیگر برنامه‌هایی است که در این زمینه به‌زودی عملیاتی و اجرایی می‌شود. 

وی اضافه کرد: همچنین در راستای تقویت ضریب حفاظت منطقه، فاز اول پروژه تابلوگذاری مرزهای این پناهگاه آغاز شد که امیدواریم با همت مسؤولان کشوری، استانی و محلی، هر‌ چه زودتر به اتمام رسد. 

شیشه‌فروش با اشاره به اینکه اقدامات و طرح‌های زیست محیطی انجام شده در شهرستان نایین بسیار مؤثر و مثبت بوده است، تأکید کرد: با توجه به اقدامات انجام گرفته در طی سال‌های اخیر، یوزپلنگ آسیایی به کرات در این منطقه توسط افراد محلی، رانندگان و مأمورین حفاظت محیط زیست مشاهده شده است و نیز مشاهده یک قلاده یوز ماده به همراه سه توله در سال گذشته نیز‌ نشان از موفقیت طرح‌های حفاظتی از این گونه شاخص و بی‌نظیر بوده است. 
 

منبع :خبرگزاری فارس

[ شنبه 1391/02/30 ] [ 8:44 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

خانه تاریخی علوی

این خانه واقع در بافت تاریخی شهر نائین و در محله باب المسجد جنب قدیمیترین بنای تاریخی شهر نائین یعنی نارین قلعه واقع شده است .

 

 بنای تاریخی خانه علوی ازنظرمعماری بسیار حائز اهمیت بوده ازاجزاء مختلفی از جمله سردر بسیار زیبا و بلند که بربالای آن سه برج مدورکوچک قرارداشته و جنبه تزئینی دارد ساخته شده است.درقسمت پائین سردر, پیشطاق بسیار زیبا که با رسمی بندی شمشه ای با گچ ساخته شده دیده می شود بعد از عبور از ورودی و پیشطاق به هشتی زیبا و بزرگی برمی خوریم که سقف آن نیز باشمشه گچ و سیم گل به صورت رسمی بندی تزئین گردیده است .

  هشتی خانه بوسیله دالانی باحیاط ارتباط یافته است .ازقسمتهای دیگر این بنا حیاط به صورت چهارضلعی در مرکز بوده که فضاهای معماری در چهارجهت آن قراردارد در وسط حیاط گودال باغچه ای جهت دسترسی به آب قنات ساخته شده است که در دو گوشه شمال غربی و جنوب شرقی کانالهای قنات مشهود است دورتادور گودال باغچه را غلامگردش یا مردگرد احاطه نموده در جبهه غربی بنا ایوانی بلنددر وسط قرار داشته و دردوطرف اتاقی در دوطبقه به صورت سه دری ساخته شده است که مهمترین قسمت بنارا شامل می شود درروبروی این جبهه اتاق پنج دری قرار داشته و در دوجبهه شمالی و جنوبی اتاقهای سه دری وجود دارد.

 ساخت کلی بنا براساس شکل ساختمان و نوع معماری احتمالا" متعلق به دوره صفوی بوده ولیکن در دوره های بعدی الحاقاتی داشته است . 
 در پشت ساختمان اصلی فضاهای خدماتی به عنوان مطبخ , حمام , بهاربند ساخته شده است .
 در حال حاضر خانه مذکورمتروکه بوده و به تعمیرات زیادی نیازدارد.
 تزئینات بنا محدود به سه برج تزئینی بالای سردر ورودی رسمی بندیهای پیشطاق ,هشتی و ایوان بلند و سیم گلهای موجود در نماهای داخلی ساختمان می باشد .

[ شنبه 1391/02/30 ] [ 7:7 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

زبان نایینی

از آثار قدمت و اهمیت نایین ، زبان محلی آن است که از ریشه های اصیل و پیوسته زبان اوستا یا پهلوی می‌باشد . البته میدانیم که زبان محلی جزی ، نطنزی ، اردستانی ، بافقی کاشانی ، سمنانی ، خوری ، بیابانکی ، جندقی ، کردی ، لری و ... در اطراف این آب و خاک تلفظ می‌کنند و حرف می‌زنند . و به تصدیق زبان شناسان و اساتید فن ، زبان محلی نایین جز آن دسته زبان ها است که اصالت ادبی و پیوند ثابت و ناگسستنی با زبان مادر « پهلوی ساسانی» دارد ، بنابراین بیش از اهمیتی که مسجد جامع و منبر تاریخی آن دارد و یا نارین قلعه قبل از خرابی و ویرانی در قدمت نایین اثر و سابقه ایجاد می‌نمود ، زبان محلی نایین تاثیر حیاتی و باستانی دارد. کلیه قواعد عربی موضوعه در ادبیات دستوری در این ریشه بارز و ظاهر و چشمگیر است .

لازم به ذکر است که از آنجاییکه شهر نایین دارای چند بخش است ، لغات و دستور زبان در این چند بخش اندکی با یکدیگر تفاوت دارد . به طور مثال کلمه من در زبان فارسی ، در بخش نایین «می» ، در بخش محمدیه «مو» و در بخش بافران «مه» گفته می‌شود .

فرض کنید مصدر « وات » - یعنی گفتن – ماضی مطلق آن می‌شود :

مو وات          تو وات          شو وات

می وات        تی وات         شی وات

به معنی :

گفتم          گفتی          گفت

گفتیم       گفتید            گفتند

ماضی نقلی آن میشود :

مو واتَه          تو واتَه          شو واتَه

می واتَه         تی واتَه        شی واتَه

به معنی :

گفتم ام          گفته ای        گفته است

گفته ایم        گفته اید          گفته اند

وجه التزامی :

مو واوات        تو واوات          شو واوات

می واوات       تی واوات       شی واوات

به معنی :

باید بگویم      باید بگویی       باید بگوید       

و ...

در مضارع ، یعنی برای ساختن فعل مضارع  « ت » به « ج » تبدیل شده ، و چنین می‌شود :

 واجی ( اول شخص مفرد )   واجی ( دوم شخص مفرد )

واجَه ، واجم ، واجِن . ( میگویم ، میگویی ، میگوید ، ... ) .

در فعل امر زبان فارسی معمولی ، حرف « ب » مبنای امر است مانند :

برو ، بگو ، بخور ، بشور ، بیا و ... ، و در زبان محلی نایین « الف » و « واو »

بنای اصلی امر محسوب می‌شوند ، مانند :

او واج ( بگو ) ، او خور ( بخور ) ، اِمَر . ایمَر  ( بشکن ) ، ایشو ( برو ) ، وِگیر ( بردار ) ، واَل ( بگذار ) وَکُش ( خاموش کن ) ، وِیُش ( بایست ) ، وِرُس ( برخیز ) ، و ...

فعل امر در زبان محلی نایین ، در صیغه دارد :

دوم شخص مفرد  و دوم شخص جمع  .

« ایشو » و « ایشید » ( برو  و  برید )

از جمله دلایل اصالت این زبان ، نظم طبیعی آن ، مخصوصا در ضمایر است ؛ مثلا ضمایر مفرد در ماضی « مو » ، «تو» ، «شو» و ضمایر جمع «می» ، «تی» و «شی» هستند :

مو خا ، تو خا ، شو خا ، می خا ، تی خا ، شی خا . در این دسته مصدر « خارت » به معنی خوردن است .

سازمان عبارات

الفاظ و عبارات زبان محلی نایین ، از یکی از چند صورت بیرون نیست :

اول : واژه و گویشی که صورت واژه دارد ؛ یعنی از حالی به حالتی تغییر نیافته  و ریشه آن را باید از فرهنگ اوستا بیرون کشید ، مانند کلمه یا اسم « مَلو » به معنی گربه ، و « کویَه » به معنی سگ و « هیلی » به معنی زرد آلو ،  « دیم » ، «لنج» ، « شه بی » ، « او واج » ، « کَرک » ، « چوری » و ... .

دوم : واژه هایی که مشتق از لفظ فارسی معمولی می‌باشند و چند صورت دارند :

الف ) یک دسته کلماتی که صورت حروف در آنها ثابت مانده ، به حرکات ، تغییر یافته ؛ مانند : « دِهِن – دِن » که محلی دهان است ، یا « گِندم » که محلی گندم است و یا « قِند » که قند بوده ، و اغلب ، اساس چنین است .

ب ) کلماتی که با افزایش یا کاهش فارسی معمولی ، محلی می‌شوند ؛ مانند : کوتاب (کتاب) ، دِندُن (دندان) ، اَتَش (آتش) ، زیمین ( زمین ) و  نوو (نان) .

ج) آنها که به تحقیر حروف ، محلی می‌شوند ، و این بیشتر بین « ب » و « و » می‌باشد ؛ مانند :

جوراو  (جوراب) ، اُو ( آب) ، نیمِی (نمد) ، وا (باد) ، بر (در) ، کولا (کلاه) ، کوباب (کباب) ، قیلِم (قلم) و ... .

بسیاری از واژه های گویش نایینی را می‌توان در زبان زرتشتیان و در میان کلماتی که مردم ناحیه یزد به کار می‌برند نیز جست و جو کرد .

[ جمعه 1391/02/29 ] [ 7:47 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

منطقه شکار ممنوع عباس آباد تنگلها، نایین

نام انگلیسی:  Abbasabad hunting prohibited area     نام فارسی :  منطقه شکار ممنوع عباس آباد تنگلها

این منطقه با وسعت 305854 هکتار در 100 کیلومتری شمال شرق شهر نایین واقع شده است. این منطقه مشتمل بر دشتها و سلسله کوههای به هم پیوسته می‌باشد که یک زیستگاه بکر و دست نخورده‌ای را در قلب کویر برای انواع گونه‌های گیاهی و جانوری فراهم آورده است.

پوشش گیاهی شاخص این منطقه درمنه، گز و تاغ می باشد. این منطقه یکی از با ارزش‌ترین زیستگاههای یوزپلنگ آسیایی محسوب می‌شود. گونه‌هــــای جانوری متعدد دیگری نیز در این منطقه دیده می‌شوند که مهمترین آنها پلنگ، جبیر، کاراکال، گربه شنی ، شاه روباه، هوبره و زاغ بور می باشند.

منطقه عباس آباد نایین که در شرق شهرستان نایین و با وسعت 300000 هکتار ( که البته همیشه زمزمه هایی برای ثبت منطقه با وسعت 400000 هکتار هم وجود داشته است )  قرار دارد ، پس از تلاشهای انجمن یوز پلنگ ایرانی و مسئول اداره محیط زیست نایین ( از سال 1382 به این سو )  هم اکنون به عنوان شاخص ترین زیستگاه یوز پلنگ در استان اصفهان از طرف پروژه یوز پلنگ آسیایی مورد توجه  قرار گرفته است .

[ جمعه 1391/02/29 ] [ 3:30 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

میرزا نصرالله‌خان نائینی

شناسنامه
نام کامل	میرزا نصرالله‌ نائینی
سرشناس به	مصباح‌الملک، مشیرالملک، مشیرالدوله
زادروز	۱۲۶۱
زادگاه	نائین،
تاریخ مرگ	۱۳۲۵ (قمری)
جایگاه مرگ	تهران،
اطلاعات سیاسی
سمت	صدراعظم
پادشاه	مظفرالدین‌شاه محمدعلی‌شاه
پس از	عین‌الدوله
پیش از	وزیرافخم
ن • ب • و

میرزا نصرالله خان نائینی (درگذشتهٔ جمعه ۴ شعبان ۱۳۲۵، ۱۴ سپتامبر ۱۹۰۷) ملقب به مصباح‌الملک در۱۲۹۹، مشیرالملک در ۱۳۰۸ و مشیرالدوله در ۱۳۱۷، سیاست‌مدار ایرانی از اواخر دوران ناصری تا اوایل سلطنتمحمدعلی شاه بود.

فرمان مشروطیت در دوران صدراعظمی او (۱۴ مرداد ۱۲۸۵ شمسی) به امضای مظفرالدین شاه رسید و تاجپادشاهی را پس از فوت مظفرالدین او بر سر محمد علی گذارد.

مشیرالدوله از ۱۳۱۲ وزیر لشکر شد و در ربیع‌الثانی ۱۳۱۷ با فوت وزیر خارجه محسن خان مشیرالدوله، وزارت خارجه و لقب مشیرالدوله را به او سپردند^[۱][۲]. او در زمان انقلاب مشروطه نقش میانجی را بر عهده گرفته بود و با عزلعین‌الدوله از نخست وزیری در ۷ جمادی‌الثانی و انتخاب او در ۱۰ جمادی‌الثانی ۱۳۲۴ به صدراعظمی، تحصن مشروطه‌خواهان در سفارت انگلستان پایان گرفت.

مرگ مشیرالدوله دو هفته پس از ترور علی‌اصغرخان اتابک به طور مشکوکی روی داد و جسد او در امامزاده صالحتجریش به خاک سپرده شد.

خانواده

نصرالله خان پسر محمد پسر ابوطالب پسر محمد پسر میرعبدالوهاب از عرفای نائین بود و در ابتدای جوانی راهیتهران شد. مدتی با کتابت (نسخه‌نویسی) گذران زندگی کرده و بعد در اداره آصف‌الدوله نوکری پیدا کرده با ماهی دو سه تومان خدمت می‌کرد. با انتخاب میرزا سعید خان مؤتمن الملک به وزارت خارجه وارد این وزارتخانه شده و پس از مدتی همراه ابراهیم خان نایب‌الوزاره که به کارگزاری امور خارجه آذربایجان مأمور بود و برای منشی‌گری او به تبریزرفت.

نصرالله در آنجا با دختر میرزا تقی آجودان کارگزاری ازدواج می‌کند. پس از فوت نایب‌الوزاره به تهران آمده و در وزارت لشکر سمت محاسب و سررشته‌داری داشته و به قدری مورد توجه اتابک قرار گرفته که وزارت لشکر را به او می‌دهد.^[۳]

نخست وزیری

نخستین اقدام میرزا نصرالله پس از انتخاب به سروزیری آزادی زندانیان سیاسی بود. چند روز بعد فرمان مشروطیت را از مظفرالدین‌شاه گرفت و از علما درخواست کرد تا به تهران بازگردند و با اعلامیه‌ها و لوایحی مردم را به تشکیل مجلس و انجام انتخابات و رعایت اصول دمکراسی امیدوار کرد انقلاب ایران او در ۱۸ شعبان ۱۳۲۴ در باغ گلستاناولین دولت قانونی خود را تشکیل داد و پس از مرگ مظفرالدین شاه در پائیز آن سال تاج پادشاهی را در ۵ ذیحجه۱۳۲۴ بر سر محمدعلی میرزا نهاد.

او در محرم ۱۳۲۵ (۱۷ مارس ۱۹۰۷) احتمالا به دلیل ناتوانی در جلوگیری از خودسری پادشاه و تصمیم او در برانداختن مجلس، استعفا کرد ^[۴]. کابینه جدید چهار روز بعد بدون رئیس الوزرا تشکیل شد تا اینکه علی‌اصغرخان اتابک (امین‌السلطان) که در آن هنگام در سوئیس بود پس از ملاقات با سران روسیه در ۲۷ ربیع‌الاول وارد ایران شد.

مخبرالسلطنه هدایت نوشته است که «اتابک برای تشکیل کابینه مرا نزد نصرالله خان مشیرالسلطنه فرستاد که وزارت خارجه قبول کند، رفتم، درویشی نکرد.»

مرگ

مرگ مشیرالدوله به طور ناگهانی و بدون داشتن بیماری در ۱۴ سپتامبر ۱۹۰۷ در رستم‌آباد شمیران واقع شد. مرگ او دو هفته پس از ترور اتابک توسط عباس آقا تبریزی در روز امضای قرارداد ۱۹۰۷ و چهار روز پس از انتخاباحتشام‌السلطنه به ریاست مجلس و در شرایطی بود که او نامزد نخست وزیری بود و از همکاری با سعدالدوله که از ریاست مجلس استعفا کرده بود، سر باز زده بود. در همان روز نیز سعدالدوله وزیر خارجه شد.

بسیاری از جمله ادوارد براون و ناظم‌الاسلام کرمانی مرگ او را نیز نظیر نخست‌وزیران پیشین قاجاریه، امیرکبیر،قائم مقام فراهانی و حاج ابراهیم کلانتر، به پادشاه نسبت می‌دهند و آن را ناشی از روی ناخوشی می‌دانند که او از ابتدا به سلطنت محمدعلی میرزا نشان می‌داد^[۵]، ^[۶].

گفته می‌شود در آن روز علاءالدوله در رستم‌آباد مهمان بوده و با هم ناهار خوردند، بعد او به اندرون رفته، به فاصله کمی حالش بهم خورده، یک‌ساعت از شب رفته در می‌گذرد.^[۷]

خبرمرگ او ساعاتی بعد به مجلس شورای ملی نیز رسید و ابوالحسن خان خواستار تحقیق مجلس در مورد علت مرگ او شد؛ در جلسه بعداز ظهر محقق‌الدوله گفت: در جواب تلفون مجلس، جناب مؤتمن‌الملک خیلی اظهار تشکر و امتنان نموده گفتند دیروز مبتلا به مرض قولنج شده، بعد از آن سکته رو داد، دکتر انگلیسی آوردیم که تشخیص دهد چه بوده.

وزیران کابینهٔ میرزا نصرالله‌خان مشیرالدوله

ر.	وزیر	وزارت‌خانه	ر.	وزیر	وزارت‌خانه
۱	میرزا احمدخان مشیرالسلطنه	عدلیه	۵	میرزا ابوالقاسم‌خان ناصرالملک همدانی	مالیه
۲	میرزا محمدعلی‌خان علاءالسلطنه	خارجه	۶	میرزا نظام‌الدین‌خان کاشی مهندس‌الممالک	معادن، طرق و شوارع
۳	میرزا سلطانعلی‌خان وزیر افخم	داخله	۷	ابوالحسن‌خان فخرالملک	تجارت
۴	دبیرالدوله	لشکر	۸	میرزا محمودخان علاءالملک	علوم

[ جمعه 1391/02/29 ] [ 1:12 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

نامه به سیاسیون

خانم متعالیه طبانائینی

نمایندهء مجلس شورای ملی از نائین و خور بیابانک‏ آزادی انتخابات خاصه در شهرستانها مجالی‏ به مردم بخشید که نماینده مجلس را با آراء مستقیم‏ انتخاب کنند.در شهرستان نائین و بخش‏هاس تابعه‏ و ولایت وسیع خور و بیابانک مردم به اتفاق خانم‏ متعالیه طبا را برگزیدند و حقا به چونین انتخابی‏ باید تبریک گفت.خانم طبا دختر مرحوم میرزا سید مرتضی خان طباطبائی نائینی نایب الولیه آستان‏ قدس رضوی و خواهر آقای دکتر طبا وکیل اسبق‏ مجلس است که در خدکتگزاری به ولایت خود شهرتی‏ بجا دارد.عموی خانم مرحوم میرزا رضا خان نائینی‏ مدعی العموم کل عدلیه سابق است که از بزرگان‏ دانشمندان کشور و در درستی و امانت و علم و فضیلت‏ و رعایت قواعد عدل و دیانت در عصر خود همانند کم داشت.

خانم متعالیه طبا از خاندانی چنین ارجمند و بزرگوار است.او تحصیلات خود را در دار المعلمات قدیم(برتر از دانشگاه امروزی)بپایان برده،و سالی چند در پاریس در تکمیل‏ تحصیلات خود کوشیده است.این شمه ایست از فضایل نژادی و علمی او،و باز هم از هم‏ولایتی‏های‏ عزیز ممنونیم که چنین نماینده‏ای را باتفاق توام با احساسات شریفه برگزیده‏اند.نکته‏ای که‏ شاید بازگفتنش بجا باشد این است که همولانتی‏های عزیز نباید از نماینده خود توقعات شخصی‏ و فردی داشته باشند.وکیل یک منطقه تا آن‏جا که بتواند و مقدرت داشته باشد وظایفی در حدود مصالح عمومی آن منطقه دارد که نکات مهم را به اولیای دولت یادآور شود و در قوانینی که‏ طرح می‏شود توجه و دقت فرماید.انجام دادن توقعات اشخاص و افراد هم دشوار است و هم‏ از شأن و منزلت نماینده می‏کاهد.

نخستین درخواستی که از نماینده ارجمند خود داریم این است که به جنابان دکتر شریفی‏ وزیر آموزش و پرورش و معاون آموزشی آن منطقه داودی که هر دو تن از نیک نهادان و معارف‏ پروران هستند یادآور شوند که در دهکده حاجی‏آباد دبستانی بسازند.

خوربیابانک از دور افتاده‏ترین نقاط کشور است و دهکده حاجی‏آباد در اقصی نقطه آن‏ ولایت وسیع واقع است.

دبستانی که در آن دانش‏آموزان تحصیل می‏کنند بسیار نامناسب است و براستی موجب‏ رسوائی است مخارج بنای مدرسه‏ای آبرومند با چهار اطاق تصور نمیرود بیش از دویست هزار تومان باشد این مبلغ مختصر را از بودجه عظیم آموزش و پرورش تأمین فرمایند و دستور ساختمان‏ آن را بدهند که تا آغاز سال تحصیلی آماده باشد.

مردم محروم خوربیابانک را در خواست‏های مشروع دیگری نیز هست که به عرض خواهند رساند ولی این قدرها ادب دارند که توقع‏های سنگین و غیر ممکن نداشته باشند و نماینده‏ محترم خود را به رنج وشرمندگی در نیفکنند.

توفیق خدمتگزاری نماینده شریف خود را از خداوند تبارک و تعالی مسئلت داریم.

[ جمعه 1391/02/29 ] [ 12:5 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

خانه تاریخی امامی

 یکی از مهمترین مساکن سنتی شهر نائین خانه تاریخی امامی می باشد .این خانه در محله تاریخی کلوان از محلات تاریخی شهر نائین واقع گردیده است .اصل بنای مذکور متعلق به دوران صفویه بوده ولیکن در دوره های بعدی یعنی دوره قاجار تغییراتی را در فضاها و معماری آن شاهد هستیم که شامل فضاهای جنوبی بوده که کاملا" تغییر یافته و سه دریها موجود آن در دوره قاجار به این خانه الحاق گردیده است .
 این خانه در قدیم از چندین خانه تشکیل می شده و در دوره قاجار به عنوان خانه امام جمعه شهر نائین یعنی خاندان امامی ها و محمد سعیدامامی بوده است .

 ( فضاهای موجود شامل ورودی – هشتی – حیاط – پنج دریها – سه دریها – تالارتشریفات – ایوان بلند – بادگیر – زیرزمینها – مَدرس و محل تدریس – پایاب قنات و ... می باشد .)
 ورودی اصلی این بنا در قسمت جنوب شرقی بوده که بعد از آن هشتی کوچکی قراردارد بعد از هشتی و عبور ازدالان کوچکی به داخل حیاط می رسیم .
 شکل کلی بنا به صورت حیاط مرکزی بوده که فضاهای معماری شامل پنج دری ها ، سه دریها وایوان و فضاهای دیگر دراطراف آن ساخته شده است .
 ایوان در قسمت شمال حیاط قرارگرفته و در انتهای آن بادگیری قرارداشته که بوسیله درب ارسی از ایوان جدا می گشته است .
 یک اتاق در طبقه دوم در قسمت شمال شرقی ساختمان قرارداشته که قسمتی از آن روی ساباط جنب خانه و داخل کوچه قراردارد .این اتاق محل تدریس امام جمعه و به عنوان مَدرس محسوب می شده است .
 در دو قسمت شرق و غرب بنا و درست در زیر پنج دری ها دو زیر زمین قرارداشته که قبل از ورودبه زیرزمین شرقی به پایابی که در قدیم آب قنات از آن عبور می نموده قراردارد .

[ پنجشنبه 1391/02/28 ] [ 11:6 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

آب انبارها

یکی از شاخصه های مهم معماری دربافت تاریخی شهر نائین و از مهمترین بناهای عمومی شهر، آب انبارها بسیار زیبای تاریخی این شهر بوده . چنانکه می توان نام شهر تاریخی نائین را شهر آب انبارها نامید.

  آب انبار دوقلوی محمدیه نایین

وجود آب انبارها با فرمهای بسیار خاص ، زیبا و متنوع توجه هر بیننده و گردشگری را به خود جلب می نماید.

آب انبارهای نائین یکی از مهمترین منابع تأمین آب  در دوره های تاریخی بوده واهمیت آب رادریک منطقه حاشیه کویر به نمایش درمی آورد.

تنوع آب انبارها و تنوع درطرح بادگیرها ، گنبدها و پاشیرهای آن جذابیت خاصی درمحیط ایجاد می نماید که بایستی درمرمت ، حفظ ، نگهداری و معرفی آن دراولویت قرارگیرد.

[ پنجشنبه 1391/02/28 ] [ 11:5 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

مجموعه ای شبیه مسجد جامع

مجموعه تاریخی و زیبای سنگ بست در 30کیلومتری شهر مشهد مقدس قرار دارد.این بنا که در صدر اسلام از عمران و آبادانی و اعتبار خاصی برخوردار بود که با توسعه شهر در حاشیه قرار گرفت  به گونه ای که بکلی فراموش گردید. سنگ بست با آنکه حضور اقوام و تمدن های مختلفی را در خود شاهد بوده است تا کنون بصورت علمی مورد کاوش های باستان شناختی قرار نگرفته است/بقایای باقی مانده از آثار دوران های گذشته خصوصا قرون سوم و چهارم ه ج حکایت از امنیت و آرامش این منطقه در آن روزگار دارد.در عهد غزنویان شخصی به نام ارسلان جتذب وزیر سلطان محمود بر این ناحیه حکومت راند طوس و سنگ بست مهمترین این کانون ها بشمار می رفتند. در سال 389 ه ج درسنگ بست ارامگاهی برای وی بنا نمودند که فرم 4 ایوانی بخود گرفت. گنبدی رفیع برفراز خود دید که شبیه بناهای عهد ساسانی شکل یافت.گنبد ان بصورت سه فیلپوش 0/سه کنج/را نشان می داد.شیوه ساخت این گنبد بعدها در گنبد بناهایی چون مسجد جامع اصفهان/ دوازده اما یزد/ به کمال رسید. داخل مقبره دارای تزیئنات بسیار زیبایی بود که هنر اجرکاری و گچبری را به نمایش گذاشته بودند.زیر گنبد داخلی کتیبه اجری به خط کوفی با نقوش گل و گیاه و رنگ های روشن تزئین بخش گردیده بودند. این کتیبه که ایه 101 سوره مبارک یوسف ع و با خط کوفی بر بدنه بنا حک شئه جلوه ای روحانی به بنا داده است.مناره های بنا اجری با کتیبه کوفی و بصورت استوانه ای با 101 پله به نام صدو یکمین سوره مبارکه قران  ساخته شده بودند.این شاهکار هنری در ۱۵ دیماه سال ۱۳۱۰ که سال خوشی برای ثبت تعداد آثار باستانی در فهرست میراث ملی بود به ثبت رسید و شماره ۱۶۴ در میان این فهرست آرامید،

[ پنجشنبه 1391/02/28 ] [ 11:0 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

مسجد جامع بافران

از جمله آثار تاریخی بافران که بنای اصلی آن براساس شواهد موجود، احتمالاً به قرون اولیۀ اسلامی می رسد مسجد جامع بافران است. نظر عده ای بر این است که پیش از ورود دین مبین اسلام به بافران، ‌این مسجد به عنوان آتشکدۀ زرتشتیان،  ‌مورد استفاده بوده و فقدان محراب در ساختمان مسجد را مویّد این نکته می دانند. تنها سند تاریخی دربارۀ بنای مسجد، کتیبه ای سنگی با ابعاد 20 × 20 سانتیمتر است که بر بالای محراب  فعلی مسجد، نصب شده است. بر روی کتیبۀ مزبور با خط ثلث برجسته ،‌کلمۀ طیببۀ «لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله » حک شده و در پایین آن جملۀ «کَتَبَه حبیب الله » و «سنۀ 966 » به چشم می خورد . جملۀ نخست ، نشانگر نام نویسندۀ آن سنگ نوشته و عبارت دوّم با توجه به نزدیکی زمان ساخت مسجد جامع نایین و مسجد جامع بافران در قرنهای اوّلیۀ اسلامی ، نشان دهندۀ تاریخ تعمیر مسجد است نه تاریخ احداث آن .

 ویژگیهای معماری مسجد

    این مسجد تاریخی بر اساس الگوی مساجد چهار ایوانی بنا گردیده و مساحتی قریب به 800 متر مربع دارد. مسجد در ارتفاع 5/1 متری از سطح معبر قرار دارد و در بخش جنوب و غرب آن دوساباط که نقش پشتبند بنا را بر عهده دارند تعبیه شده است.

   این بنا شامل فضاهایی همچون صحن ، شبستان و رواق است. سرداب یا زیرزمین مسجد وتک مناره خشتی از ویژگیهای این بنای تاریخی محسوب می شوند. ورودی اصلی مسجد در ضلع غربی قرار دارد و پس از عبور از جلو خان می توان از طریق راهروی عریض به صحن مسجد راه یافت . شبستان اصلی مسجد با سقفی بلند و گنبدی شکل در ضلع جنوبی جای گرفته که با پلانی مستطیل شکل با طاق و چشمه پوشش یافته است. به جبهۀ جنوبی با ارتفاع بیشتر نسبت به بقیۀ جبهه ها تاکید بیشتری صورت می گرفته است. در جبهۀ شرقی و غربی مسجد که به صورت دو اشکوبه «سقف، ‌هر طبقه از بنا »  بنا شده است فضایی مخصوص (موسوم به غرفه) برای بانوان تعبیه گردیده و دو جبهه به وسیلۀ راهروی به یکدیگر راه داشته اند. فضاهای این دو جبهه نیز با طاق و تویزه پوشیده شده اند.

     کاربندی سقف دالان ورودی و شمسۀ نیم گنبد ضلع جنوبی از جمله تزیینات به کار رفته در بناست .تزیینات سردر مسجد با آجرکاری به شیوۀ راسته و خفته از الحاقات بعدی بناست.

   ستونهای پهن و مستحکم مسجدکه قرنها مسجد را سر پا نگهداشته نیز از جمله ویژگیهای خاصّ این مسجد است.

   سرداب « زیرزمین » مسجد در کنار در ورودی اصلی و در سطح زیرین صحن به فرم شش ضلعی بنا شده و برای تأمین نور آن روزنه ای در سقف آن تعبیه شده است. سبک معماری زیر زمین مسجد ، شبیه معماری شبستان مسجد است و در زمستان و تابستان، هوایی مطبوع دارد. مسجد جامع بافران ،تک مناره ای مدوّر وخشتی دارد که از عناصر ارزشمند این بنا و از بناهای کم نظیر تاریخی است و به استناد کتاب «فهرست آثار تاریخی ایران » در دوران سلجوقی بنا شده است. ابعاد خشتهای مناره 6×30×30 و ارتفاع مناره حدود 21 متر و ورودی آن در کنار در اصلی مسجد و مقابل در ورودی سرداب و زیرزمین قرار دارد و به وسیلۀ 58 پلۀ مارپیچی تعبیه شده در درون مناره می توان به اوج مناره رفت.  

  منارۀ خشتی در دوره های بعد با آجر پوشانده شده و در دوران معاصر پایین آن را آجر نما کرده اند. در قدیم از منارۀ مسجد در سحرهای ماه مبارک رمضان برای سحر خوانی و اعلام وقت سحر استفاده می شده است.

    از دیگر تغییراتی که در مسجدکهن ایجاد شده قطع ارتباط غرفه های داخل شبستان مسجد است که در سال 1347 انجام گرفته و با برداشته شدن راه ارتباطی دو غرفه، ارتباط بخش غربی ( ‌غرفۀ مورد استفاده مردان ) با بخش شرقی ( ‌غرفۀ مورد استفاده بانوان) گسسته شد. در سالهای اخیر نمای بیرونی مسجد ،کاه گلی و پشت بام آن با  ایزوگام ، پوشیده شده است. در ورودی سمت غربی ( ‌ورودی مردان ) در سال 1347 شمسی تغییریافت. در ورودی بانوان در ضلع شرقی مسجد قرار دارد. در مسجد جامع منبری گچی وجود داشت که در کنار آن نوشته شده بود :‌

جز علی مظهر العجایب نیست                    .

همه جا حاضر است و غایب نیست

کَتَبَه لطف الله نایینی.

این منبر نیز در سال 1347 تخریب شده است.

   فاصلۀ مسجد جامع بافران تا مسجد جامع نایین یک فرسخ است و از این رو با توجّه به احکام خاص نماز جمعه ( لزوم رعایت حداقل یک فرسخ بین دو نماز جمعه) برگزاری نماز جمعه درآن رواست و در برخی دورانهای گذشته ، نماز جمعه در آن برگزار شده است. معروف است که تونلی این دو مسجد جامع معتبر در نایین و بافران را به هم وصل نموده که امروزه این مسیر، مسدود شده و اثری از آن باقی نیست.    این اثر تاریخی  در تاریخ 25/3/1381 به شماره 5887 به عنوان اثر ملّی به ثبت ادارۀکل میراث فرهنگی رسیده است.

[ پنجشنبه 1391/02/28 ] [ 3:28 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

حاج میرزا محمدعلی پیرزاده نائینی ،

حاج میرزا محمدعلی ، جهانگرد صوفی مشرب دورة قاجار. نیای دوم وی از تاجران تبریز بود که به یزد مهاجرت کرد و فرزند او محمدحسن (متوفی 1250)، پدر بزرگ پیرزاده ، در نائین به سلک مریدان عبدالوهاب بن عبدالقیوم نائینی ، از مشایخ نوربخشیه و مشهور به پیر (متوفی 1212)، پیوست و با نوة او ازدواج کرد. ازینرو، چون فرزندان و نوادگان محمدحسن از احفاد دختری عبدالوهاب بودند به پیرزاده شهرت یافتند (اعتمادالسلطنه ، ص 274؛ بلاغی ، 1369 الف ، ص 8 ـ9؛ همو، 1369 ب ، ج 1، ص 191). همچنین گفته می شود که این شهرت لقبی بوده که رضاقلی سوادکوهی مشهور به میرزا صفا (متوفی 1291) به پیرزاده داده بوده است (معصوم علیشاه ، ج 3، ص 744).

پیرزاده در نائین و احتمالاً در 1251 زاده شد. وی پس از وفات پدرش در 1272 به تهران آمد و دست ارادت به استاد غفّار نجّار (متوفی 1306) داد و حدود سه سال در خدمت وی بود (همانجا؛ پیرزادة نائینی ، مقدمة افشار، ص پنج ؛ برای شرح احوال استاد غفّار نجّار رجوع کنید به معصوم علیشاه ، ج 3، ص 234).

اهمیت پیرزاده به جهت گزارشهایی است که از سفرهایش به کشورهای اسلامی و اروپایی در عهد ناصرالدین شاه قاجار ــ اواخر سدة سیزدهم و اوایل سدة چهاردهم ــ فراهم آورده است . وی نخستین سفر خود را در 1275 آغاز کرد که تا 1285 به طول انجامید. در این سفر از طریق استانبول به سیر و سیاحت در فرانسه ، انگلیس ، اتریش و سایر کشورهای اروپایی پرداخت . پیرزاده در استانبول با میرزا صفا آشنا شد. دانسته های ما دربارة این سفر براساس گزارشهای پراکنده ای است که در شرح سفر دوم نگاشته است ( رجوع کنید به پیرزاده نائینی ، ص 51، 98، 145، 262، 290ـ291، مقدمة افشار، ص بیست وچهار). وی پس از بازگشت به ایران نزد میرزا حسین سپهسالار تقرب یافت و از مشوقان اصلی سپهسالار در بنای مدرسه و مسجد سپهسالار بود (معصوم علیشاه ، ج 3، ص 744؛ پیرزادة نائینی ، مقدمة افشار، ص چهارده ).

بعداز وفات میرزا صفا، ناصرالدین شاه (حک :1264ـ1313) به درخواست سپهسالار، مزار میرزا صفا را به نام «صفائیه » در شهر ری ، به ملکیت پیرزاده درآورد و او باغ صفائیه را در این مکان ایجاد کرد و در همانجا ساکن شد (معصوم علیشاه ، ج 3، ص 744؛ پیرزادة نائینی ، مقدمة افشار، همانجا).

پیرزاده سفر دوم خود را به خواهش احمدخان مؤیدالمُلک ، وزیر مختار استانبول (متوفی 1302 ش )، و در معیت او در 1303 آغاز کرد. در این سفر که در دو مرحلة داخلی و خارجی صورت گرفت ، او ابتدا به برخی از شهرهای ایران و سپس بسیاری از شهرهای هند و ممالک عثمانی ، مصر و اروپا سفر کرد (پیرزادة نائینی ، ص 1 به بعد). در این سفر با بسیاری از بزرگان آن عصر از جمله میرزا محمدباقر بواناتی * ، میرزا حبیب اصفهانی (متوفی 1311)، شیخ محمد عبده * (متوفی 1323 ش ) و ادوارد براون * ملاقات کرد. ملاقات او با ادوارد براون ، خاورشناس انگلیسی ، آغاز دوستی و ارادت براون و برخی مکاتبات میان آنان شد. پیرزاده به براون لقب «مظهر علی » داد، و براون نیز در نامه های خود او را «راهنمای طریقت »، «پیر سالکان طریقت » و «مخزن الاسرار حقیقت » می خواند (افشار، ص 176؛ برای اطلاع از نامه های براون رجوع کنید به براون ، مقدمة حکمت ، ص ز، کد؛ پیرزادة نائینی ، مقدمة افشار، ص بیست وچهار، چهل وهفت ). او سرانجام در 24 ذیحجة 1321 در تهران درگذشت و در باغ صفائیه ، جنب مزار میرزا صفا به خاک سپرده شد (بلاغی ، 1369 ب ، ج 1، ص 192؛ پیرزادة نائینی ، مقدمة افشار، ص چهارده ).

پیرزاده خطی خوش داشت و شعر می سرود و به جهت حُسن سلوک مورد توجه ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و بسیاری از دولتمردان و همچنین برخی از عالمان آن روزگار از جمله میرزا ابوالحسن جلوه (متوفی 1314) بود (بلاغی ، 1369 ب ، همانجا؛ معصوم علیشاه ، ج 3، ص 744ـ 745؛ پیرزادة نائینی ، مقدمة افشار، ص ده ، بیست ).

از پیرزاده سفرنامه ای با نثر ساده و مُرسَل برجای مانده که شرح سفر دوم اوست و نسخه ای از آن به شمارة 695 در کتابخانة مجلس موجود است (اعتصامی ، ج 2، ص 442). ظاهراً نسخه ای نیز به خط خود پیرزاده در اختیار خانوادة او بوده که مفقود شده است (پیرزادة نائینی ، مقدمة فرمانفرمائیان ، ص 3). این سفرنامه به کوشش حافظ فرمانفرمائیان نخست در 1342 و 1343 ش در دو جلد و سپس همراه با مقدمة ایرج افشار در یک جلد در 1360 ش منتشر شد. اشعار پراکنده ای نیز از او در طرائق الحقایق (ج 3، ص 745ـ746) درج شده است .

[ پنجشنبه 1391/02/28 ] [ 1:3 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

تصاویر نارین قلعه نایین

بنای تاریخی «نارین قلعه» یا «نارنج قلعه» به عنوان قدیمی‌ترین بنای شناخته شده در بافت تاریخی شهر نایین می‌باشد. این بنای تاریخی درست در مرکز بافت تاریخی شهر نایین بوده که به عنوان دژ یا کهن‌دژ در دوره‌های بعدی شهر در اطراف آن توسعه و گسترش یافته است. این اثر تاریخی بنابر نوع مصالح و سبک بنا، می‌تواند مربوط به دوران پارتیان یا دوران ساسانیان باشد و احتمالا بر بالای آن آتشگاهی وجود داشته است.

دور تا دور قلعه را در قدیم خندقی احاطه نموده که از پایین‌ترین قسمت خندق تا بالاترین قسمت بنا در قدیم 50 متر ارتفاع داشته است. بنای مذکور به صورت چند ضلعی بوده که چندین برج در گوشه اضلاع آن قرار دارد. مصالح اصلی این بنا خشت بوده که خشت‌های خام با ابعاد 43×43 تا ابعاد 22× 22 را شامل می‌شود و این دوره‌های مختلف ساخت و توسعه این بنا را نشان می‌دهد.
چنانکه معروف است حتی تا دوره قاجار نیز از این بنا استفاده می‌شده است. متأسفانه امروزه از این بنا چیزی جز چند دیوار خشتی و بقایای یک قلعه عظیم باقی نمانده است...

  

[ چهارشنبه 1391/02/27 ] [ 7:45 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

حسن پیرنیا

حسن پیرنیا، ملقب به مشیرالملک و بعد مشیرالدوله ( زاده ۱۲۵۱ در تبریز  - درگذشته ۲۹ آبان ۱۳۱۴ ه.خ در تهران ) سیاستمدار ، حقوقدان و تاریخ‌نگار ایرانی ، و نخست‌ وزیر ایران در اواخر عهد قاجار و  اوایل دورهٔ پهلوی. فارغ التحصیل از « مدرسه نظام » و « مدرسه حقوق » در روسیهنماینده مردم تهران در مجلس شورای ملی در دوره‌های دوم و سوم و چهارم و پنجم و ششمبیست و چهار بار به مقام وزارت رسید حسن پیرنیا فرزند میرزا نصرالله خان نائینی ( مشیرالدوله ) نخستین رئیس‌الوزرای عصر مشروطیت بود. حسن پیرنیا در ۱۲۹۱ ه‍.ق به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در خانه گذراند. پس از پایان دروس مقدماتی، به همراه دو برادرش ، حسین و علی ، برای تحصیل عازم فرنگ شد. حسن پیرنیا به مسکو رفت و پس از اتمام مدرسهٔ نظام، در دانشکدهٔ حقوق مسکو تحصیل کرد و در پایان این دوره به عنوان وابستهٔ سفارت ایران در سن پطرزبورگ مشغول به کار شد. پس از مرگ محسن خان مشیرالدوله در ۱۳۱۷ ه‍.ق، میرزا نصرالله خان نائینی به وزارت امورخارجه منصوب و لقب مشیرالدوله به وی اعطا شد. به دنبال آن مشیرالدوله فرزند خود میرزا حسن خان را به تهران فراخواند و لقب پیشین خود (مشیرالملک) و ریاست ادارهٔ بایگانی وزارت امورخارجه را به او داد. چندی بعد منشیگری مخصوص صدراعظم امین السلطان نیز به آن افزوده شد. نخستین کار پیرنیا پس از ورود به وزارت خارجه، نوشتن نظامنامهٔ حق ویزا و سایر تصدیقات اتباع ایرانی خارج از کشور بود. سپس برای تربیت کادر سیاسی و کارکنان وزارت امورخارجه، با کمک پدرش و امین‌السلطان و با جلب حمایت مظفرالدین شاه ، «مدرسهٔ وزارتخانه» یا مدرسهٔ سیاسی را تأسیس کرد و خود معلم حقوق بین‌الملل در این مدرسه شد. پیرنیا در سفرهای مظفرالدین شاه به فرنگ به عنوان منشی مخصوص صدراعظم و سپس به عنوان مترجم حضور داشت. وی در بازگشت موقتش به ایران شاهد ماجرای عزل اتابک بود. تقارن دوران تحصیل و سفارت پیرنیا در روسیه (۱۳۰۷ـ۱۳۲۳) با سلسله وقایع منتهی به انقلاب ۱۹۰۵ روسیه، و آشنایی وی با ایرانیان اصلاح‌طلب در قفقاز ، از عوامل همراهی او با مشروطه‌خواهان بود. پیرنیا در آستانهٔ انقلاب مشروطیت به ایران آمد و پس از صدور فرمان تأسیس عدالتخانه ، در کمیسیونی که برای تهیهٔ نظامنامهٔ عدالتخانه دایر شد عضویت داشت. پس از صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۲۸۵ (۱۳۲۴) که متن آن را پیرنیا برای مردم خواند، برای تهیهٔ نظامنامهٔ انتخابات و قانون اساسی هیئتی تشکیل شد که پیرنیا در آن مسئولیت ترجمهٔ قوانین ملل دیگر را بر عهده داشت . پس از جلوس محمدعلی شاه (ذیقعدهٔ ۱۳۲۴) پیرنیا برای اعلان تاجگذاری شاه جدید، در ربیع الاول ۱۳۲۵ به سفارت فوق‌العاده راهی سن پطرزبورگ، لندن و پاریس شد. در این مأموریت که پیرنیا آن را نوعی تبعید محترمانه می‌دانست، علاوه بر ابلاغ تاجگذاری محمدعلی شاه ، به توصیهٔ امین‌السلطان ، دربارهٔ قرارداد ۱۹۰۷ روس و انگلیس با مقامات این کشورها گفتگو کرد و در این دیدارها از امپراتور روسیه ، پادشاه انگلیس و رئیس جمهور فرانسه نشان دریافت کرد. پس از این مأموریت فوق‌العاده ، پیرنیا در کابینهٔ مشیرالسلطنه به وزارت عدلیه رسید و در کابینهٔ بعدی که ناصرالملک رئیس‌الوزراء شد (۱۹ رمضان  ۱۳۲۵) مشیرالدوله وزرات خارجه را برعهده گرفت . در همین اوان صورت نهایی قرارداد ۱۹۰۷ روس و انگلیس انتشار یافت و مشیرالدوله در مقام وزیر خارجه یادداشتی مبنی بر بی‌اعتباری قرارداد از نظر دولت ایران برای سفیر انگلیس فرستاد. انتشار این یادداشت اگرچه در اجرای قرارداد تأثیری نداشت، در افکار عمومی داخل کشور موجب محبوبیت پیرنیا شد. در دورهٔ استبداد صغیر ، مشیرالدوله در دولتهای مشیرالسلطنه و ناصرالملک ، وزارت معارف و عدلیه را بر عهده داشت و از جانب محمدعلی شاه مأمور اصلاح عدلیه و تنظیم قانونی امور آن شد و در «دارالشورای کبرای دولتی» یا «شورای مملکتی» که به دستور شاه برپا شده بود عضویت یافت. حضور پیرنیا در دستگاه دولت به هنگام استبداد صغیر با انتقادات جدی همراه بود، اما نمی‌توان آن را نشانهٔ بی‌اعتقادی وی به نظام مشروطه دانست. پس از فتح تهران، مشیرالدوله به نمایندگی از استرآباد به مجلس راه یافت، ولی به دلیل پذیرش مسئولیت وزارت عدلیه در کابینهٔ سپهدار از نمایندگی استعفا کرد و در کابینهٔ بعدیِ وی نیز به وزارت تجارت رسید. در دوران وزارت عدلیه پیرنیا سه طرح قانونی برای اصلاح عدلیه به مجلس ارائه داد که با وجود مخالفتهای اولیه، با مساعدت بعدی سید حسن مدرس و امام جمعهٔ خویی به تصویب کمیسیون عدلیهٔ مجلس رسید. پیرنیا در کابینهٔ صمصام‌السلطنه (۲۹ رجب و ۶ شعبان ۱۳۲۹) وزارت عدلیه و معارف را پذیرفت و در ایام فترت بین مجلس دوم و سوم در کابینهٔ علاءالسلطنه مدت کوتاهی وزارت معارف را برعهده گرفت، اما در جمادی‌الآخر ۱۳۳۱ در اعتراض به اعطای امتیاز راه آهن خرمشهر ـ خرم‌آباد به انگلیس از وزارت استعفا کرد. پیرنیا در اتخاذ سیاست بیطرفی ایران در جنگ جهانی اول نیز نقش داشت. نوشته‌های تاریخی مشیرالدوله بیش از هرچیز نشان دهندهٔ روحیات واندیشه‌های مؤلف و زمانهٔ اوست ؛ او با نگاهی جستجوگر، تمدن کهن ایرانی را دستمایهٔ بالندگی و تفاخر ملی قرار داد و همچون میرزا آقاخان کرمانی که تاریخ را «قبالهٔ نجابت و سند بزرگواری» هر ملتی می‌دانست. علاقهٔ پیرنیا به جزئیات اوضاع مدنی و اجتناب از تفصیل نام سلسله‌ها و پادشاهان، نشان دهندهٔ تاثیر روش میرزا آقاخان کرمانی بر شیوهٔ تاریخنگاری اوست. اهمیت آثار پیرنیا، گذشته از دقت نظر وی، در بهره گیری او از جدیدترین نوشته‌های آن زمان است که عده‌ای از فرهنگ دوستان مانند سعید نفیسی ، عباس اقبال آشتیانی ، سیدحسن تقی‌زاده  وی را در این راه یاری رساندند. حسن پیرنیا در ده سال آخر عمر اغلب به کارهای فرهنگی و علمی اشتغال داشت و آثار با ارزشی همچون مجموعه سه جلدی تاریخ ایران باستان  و داستان‌های ایران قدیم و حقوق بین‌الملل را نوشت. کتاب تاریخ ایران باستان ( در سه جلد ) نخستین کتابی است که به شیوه علمی و بر اساس مستندات و کشفیات باستان‌شناسی در باره گذشته تاریخی ایران نگاشته شد و هنوز هم مورد توجه‌است.

[ چهارشنبه 1391/02/27 ] [ 12:59 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

زبان و دستور زبان نایینی

شهر نایین و بسیاری از روستاهای آن گویش ویژه ای دارند که به زبان نایینی یا گویش نایینی  مشهور است. حدود 50 هزار نفر به این گویش، سخن می گویند و قلمرو انتشار آن از شمال غربی تا نزدیکیهای اردستان و از جنوب تا حوالی عقدا در استان یزد و از سمت شمال تا انارک و از سوی جنوب غربی تا کوهپایۀ  اصفهان  می رسد. گویش نایینی که از گویشهای مرکزی ایران است در درون خود لهجه های گوناگونی دارد. لهجه شیوه ای خاص از گویش است و تفاوت آن با گویش آن است که گویش، نیاز به ترجمه دارد ولی لهجه نیاز به ترجمه ندارد.

برای آشنایی بیشتر با ریشۀ گویش نایینی به تاریخ تحول زبانهای ایرانی اشاره می‌کنیم:

زبانهای ایرانی به لحاظ ساخت زبان و میزان تحول و دگرگونی آن به سه دوره تقسیم می شوند:

1- دوره زبانهای ایرانی باستان یا فارسی باستان که «فرس قدیم » یا «فرس هخامنشی» خوانده می شوند. این گویشها از زمانی آغاز می شوند که آثار و نوشته هایی به زبانهای ایرانی برجای مانده و تا پایان امپراتوری هخامنشی ادامه می یابند.

برگرفته از کتاب اشک کویر

2- دوره زبانهای ایرانی میانه که از انقراض هخامنشیان یعنی از زمان اشکانیان آغازمی شود و تا زمان برچیده شدن سلسله شاهنشاهی ساسانی و طلوع خورشید اسلام ادامه دارد.

3- دوره زبانهای ایرانی کنونی که از آغاز دوران اسلامی تا کنون در سرزمین ایران متداول بوده و در گفتار و نوشتار اقوام گوناگون ایرانی، رواج داشته اند.

در حال حاضر زبانهای باستانی و میانه ایران، مرده یا خاموش به شمار می آیند و گویشهای کنونی ایران که دنبالۀ زبانهای باستانی و میانه اند بسیار پراکنده اند و دیگر با مرزهای سیاسی و جغرافیایی ایران کنونی مطابقت ندارند؛ بلکه دامنۀ انتشار آنها  از کنار رود دجله تا ترکستان غربی و از قفقاز تا دریای عمان گسترش یافته است .

   زبانهای کنونی ایران به دو گروه اصلی تقسیم می شوند: یکی زبانهای ایرانی غربی که دنبالۀ زبانهای ایرانی میانه غربی هستند. زبانهای ایرانی میانه به دو گروه شرقی و غربی تقسیم می شوند. از گروه غربی، پهلوی را می توان نام بردکه دنبالۀ فارسی باستان است و خود به دو گروه شمالی و جنوبی تقسیم می شوند. گویش شمالی را «پهلوانیک یا پهلوی اشکانی » و گویش جنوبی را «پارسیک یا فارسی میانه» می نامند. نوع دیگر، زبانهای ایرنی شرقی است که دنبالۀ زبانهای ایرانی میانۀ شرقی هستند. شماری از گویشها و زبانهای غربی کنونی عبارتند از: زبان فارسی کنونی، گویش کردی، گویش بلوچی، گویشهای گیلکی و مازندرانی و گویشهای مرکزی ایران مانند گویش نایینی، گویش میمه ای، گویش زفره ای و گویش سمنانی. بنابراین گویش نایینی در میان زبانها و گویشهای ایرانی جزو «گویشهای ایرانی غربی کنونی »‌ ودنباله «زبانهای ایرانی میانه غربی »‌ است و با توجّه به این که زبانهای ایرانی میانۀ غربی خود به دو گروه شمالی و جنوبی تقسیم می شوند ،‌گویش نایینی جزو «گویشهای ایرانی جنوب غربی» به شمار می آید که البته بسیاری از ویژگیهای «گویشهای ایرانی شمال غربی» را نیز دارد[1].

[ چهارشنبه 1391/02/27 ] [ 8:46 قبل از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

پستی و بلندی منطقه

بخش شمال غربی و جنوب شرقی نایین چهره‌ای کوهستانی دارد و روستاهای متعددی در پیرامون این ارتفاعات قرار گرفته‌اند. مرتفع‌ترین نقطه در این محدوده به ارتفاعات میل با 3035 متر از سطح دریا تعلق داشته و پست‌ترین نقطه با ارتفاع 957 متر از سطح دریا در حدود شمال شرقی در کویر سیاه کوه قرار دارد. این کویر به صورت نوار به نسبت عریض در این حدود قرار داشته و ارتفاعات سیاه کوه با حداکثر 2050 متر از سطح دریا در شرق آن قرار دارد.

تالاب گاوخونی با وسعت بیش از 50000 هکتار در جنوب غربی محدوده با ارتفاع 1472 متر از سطح دریا بخش قابل ملاحظه‌ای را به خود اختصاص می‌دهد. در امتداد این تالاب و در بخش غربی آن تپه‌های شنی به صورت نواری به نسبت عریض با سطحی بیش از 25000 هکتار در امتداد شمال و جنوب قرار گرفته است به طوری که از جنوب شهر ورزنه تا حوالی شرقی روستای مالوا جرد ادامه دارد. قابل ذکر است که این تپه‌ها فعال بوده و پوشش گیاهی ضعیف موجود در پیرامون آن نقش چندانی در جلوگیری از حرکت و جابجایی ذرات شن نداشته و اراضی شهری و روستایی اطراف را شدیدا تهدید می‌کند. اراضی کویری شمال تالاب و بخش شرقی را به صورت نواری تا جنوب احاطه کرده است.

چهره عمومی منطقه به جز نواحی شمال غربی و جنوب شرقی و بخش‌های کوچک دیگری دشتی است و بیش از 70 درصد اراضی دارای شیب‌های کمتر از 3 درصد ارزیابی شده‌اند. نمودار  زیر طبقات شیب را در منطقه نایین نشان می‌دهد و اطلاعات مندرج در این نمودار گسترش اراضی را بدون شیب و یا با شیب ملایم را در این منطقه به خوبی نشان می‌دهد.

[ سه شنبه 1391/02/26 ] [ 7:42 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

میرزا حسین امامی نایینی

میرزا حسین امامی نایینی محقق فاضل، دومین فرزند حجت الاسلام میرزا محمود امام جمعه، ملقب به خلاق المعانی، محقق و مؤلف در تاریخ و فرهنگ و همچنین دبیر آموزش و پرورش اصفهان که در سال 1293 ش در محله کلون در نایین به دنیا آمد. به شواهد عقدنامه‌ها و برخی اسناد موجود، خاندان امامی نایینی از حدود هشت قرن پیش تاکنون در نایین مصدر مقامات روحانی، شرعی و علمای این شهر بوده‌اند. نسبت این خانواده به شرف الدین علی قزوینی در اواخر قرن ششم هجری می‌رسد. نامبرده که در مناطق شمال ایران زندگی می‌کرد بنا به ظاهر به قصد زیارت جدش، میرزا علاء الدین محمد- متوفی در اوایل قرن ششم قمری و مدفون در نایین در تکیه‌ای به همین نام- به نایین وارد شده و مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد. فشارهای حاکمان سنی مذهب به شیعیان در برخی مناطق شمال ایران، علت اصلی ورود شرف الدین علی به نایین بوده است. پس از ورود وی توسعه و ترویج تشیع در نایین و حوالی آن چشمگیر بود و از آن زمان وی برخی مناصب مذهبی شهر را در دست می‌گیرد. از یادداشت‌های مربوط به این خاندان بدست می‌آید که از آن زمان تا سال 1358 ش امامت جمعه نایین به عهده خاندان امامی بوده است. نیای مادری میرزا حسین نیز از اهل علم و سلوک بوده‌اند ضمن اینکه خوشنویسی و طبابت نیز از اشتغالات نیای مادری وی بوده است. 
میرزا حسین امامی نایینی، تحصیلات قبل از مدرسه را در مکتب خانه میرزا محمد حسین معروف به معلم آغاز کرد. معلم نایینی از خوشنویسان بنام این شهر بود. میرزا حسین در سن هفت سالگی وارد مدرسه نو بنیاد ادیب بقایی معروف به مدرسه گلزار شد. عصرها و در اوقات فراغت نیز از دروس فقهی والدش استفاده می‌برد ضمن اینکه در نایین در امر خلاصه نویسی دعاوی احکام محکمه شرع، پدر را یاری می‌نمود که مکتوبات اولین کار نویسندگی اوست. میرزا حسین امامی پس از طی دوره ابتدایی به علت نبودن دبیرستان در نایین راهی اصفهان شد و به همراه برادرش میرزا محمد سعید در یکی از حجره‌های مدرسه علمیه ذوالفقار در بازار اصفهان ساکن شد. وی در سال 1304 ش در دبیرستان صارمیه اصفهان نیز نام نویسی کرد و در دوره دوم متوسطه، رشته علمی را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد. وی در سال 1314 ش در اصفهان موفق به کسب دیپلم علمی شد اما به دلیل از دست دادن پدر نتوانست برای ادامه تحصیل به تهران برود. مدتی بعد به نایین برگشت و به فکر تدوین کتاب تاریخ نایین افتاد. میرزا حسین امامی از سال 1325 ش وارد اداره فرهنگ استان اصفهان شد و به دلیل علاقه‌ای که داشت به تدریس دروسی مانند تاریخ و جغرافیا و به ندرت ادبیات فارسی، فقه و عربی پرداخت. 
وی در سال‌های جوانی به فکر تدوین کتاب تاریخ نایین افتاد و حدود ده سال از اوقات جوانی خود را با دقت، علاقه و جدیت به گردآوری مطالبی درباره پیشینه نایین پرداخت. امامی نایینی در راه تدوین و تألیف این اثر ارزشمند متحمل مشکلات زیادی شد ولی با دقت و حوصله آن را به پایان برد. در سال 1370 ش فرزندش احمد امامی قسمت رجال آن را با ادامه حواشی در 330 صفحه منتشر کرد و در سال 1380 ش نیز قسمت تاریخ و جغرافیای نایین را به نام تاریخ نایین قدیم بازنویسی و با اضافاتی منتشر کرد. سپس درصدد تکمیل و زیرنویس یاداشت‌های بسیار، مربوط به دودمان‌های اصیل و وطوایف سرشناس نایین شد که توسط پدرش نوشته شده بود. میرزا حسین امامی نایینی در فعالیت‌های اجتماعی به ویژه امور خیر پیشگام بود. وی بانی مسجد الامام در خیابان بزرگمهر، خیابان کسری غربی اصفهان بود به علاوه در نایین و آبادی‌های اطراف آن به احداث و تعمیر بناهای عام المنفعه‌ای چون مسجد و حمام اهتمام داشت. 
سرانجام میرزا حسین آقا امامی نایینی در شب بیستم فروردین ماه 1351 ش بعد از 57 سال زندگی، در شهر اصفهان درگذشت و در مقبره خانوادگی، واقع در یکی از حجره‌های تکیه حاج محمد جعفر آباده ای، جنب مسجد رکن الملوک مدفون گردید. 
منبع: جلد اول دانشنامه تخت فولاد اصفهان 

[ سه شنبه 1391/02/26 ] [ 12:55 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

مصلای عتیق ، گوهر پنهان تاریخ نایین

بقعه مصلای عتیق که در جنب شهرداری نایین واقع و به علت تخریب و نوسازی اخیر ساختمان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی باعث شده از مهجوریت و مخفی بودن نجات یابد ؛ از گوهرهای پنهان تاریخ و فرهنگ نایین می‌باشد . قدر مسلم آنکه ، فلسفه‌ی بنای گنبد از نظر فرهنگ اسلامی و معماری ایرانی این است که در زیر هر گنبدی مقبره صاحب مقام معنوی که اهمیت فوق العاده و عرفانی داشته است وجود دارد و از آنجا که مصلای عتیق در جنب مصلای جدید که مقبره خانوادگی خاندان پیرنیا وجود دارد به احتمال قریب به یقین همانگونه که بقعه مصلای جدید بر سر مزار پیر عبدالوهاب مرشد والا مقام عارفان راستین می‌باشد ، بنابراین بقعه مصلای عتیق بر مزار پیر عارف صاحبدلی که هنوز اطلاعی از هویت او کشف نشده بنا گردیده است چرا که در واقعه تاریخی عبور محمد شاه قاجار از نایین جهت سرکوبی فتنه کرمان و مژده دادن پیر عبدالوهاب بر پادشاهی او در خانقاهی که اکنون مصلای جدید می‌باشد گویای این احتمالات قوی است. چه بسا مصلای عتیق  نیز خانقاه و سپس مزار پیر صاحب طریقت مهم بوده باشد ، مخصوصا اینکه مقبره خانوادگی خاندان‌های معروف نایین همچون بقایی ، قاضی نوری ، منوچهری ، شیخ الاسلامی و طباطبایی در جوار این گنبد مدفون می‌باشند. معمولا ارادت و اعتقاد مردم به اعتلای روحی ائمه  اطهار و پیشوایان طریقت باعث می‌شود که خواستار تدفین در جوار مرقد ایشان باشند . به همین لحاظ قبور جوار امامزاده‌ها ارزشمند‌تر از سایر زمین‌های اطراف می‌باشد هر چند در سر تا سر قرآن پیوسته از لفظ عملوا الصالحات سخن به میان آمده و مدفون بودن در مکان خاص باعث ارجعیت در نامه اعمال ندانسته‌اند ، اما بر اساس همین اعتقاد مردم ، برای اهمیت بقعه مصلی عتیق همین بس که بزرگانی چون میرزا رفیعا (نواده میرزا رفیعا عارف مدفون در تخت پولاد اصفهان و جد سادات جلو خانی ،رفیعی و طباطبایی) و میرزا عبدالرحیم شیخ الاسلام (پدر آیت ا... نائینی مرجع تقلید بزرگ شیعه) میرزا باقر خان ادیب بقایی (پدر آموزش و پرورش نایین ) و سایر سادات والا مقام قاضی نوری در جوار  این بقعه (مصلی عتیق) مدفون می‌باشند و هنوز سنگ قبر ایشان مشهود است و اما گذشته از نظر اعتقادی و مذهبی از نظر تاریخی این مکان نیز اهمیتی بس ویژه داشته و مد نظر باستان شناسان بزرگ می‌باشد.

فکر می‌کنید آجرهای به کار رفته در ساخت گنبد که با کوره‌های هیزم سوز پخته شده مربوط به چند صد سال پیش می باشد ؟ در صورت خراب شدن یا متروک و مهجور بودن ، چقدر از ایران شناسان و جوانان نسل کنونی و آینده مطلع از وجود چنین گوهری در دل نایین می‌باشند؟ آیا برگرداندن زمان به چندین قرن قبل از این و ساخت چنین آجرها چنین مکانی امکان پذیر می‌باشد که بتوانیم بی هیچ توجه و اهمیتی از کنار آن بگذریم.

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 7:48 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

مصلی

از دیگر آثار جالب و قابل توجه نائین ساختمان مصلا است که تا چند سال پیش باغ وسیع و مشجر آن تفرجگاه مردم درایام تعطیل بوده است و بقعه داخل آن نیز زیارتگاه نائینی ها بشمار می رفت گنبد زیبای مصلی رو به روی گنبد امامزاده سلطان سید علی واقع شده و خیابانی این دو محل بهم ارتباط می دهد. عمارت مصلی مدفن سید نور بخشی بزرگ سلسله نور بخشیه است مزار این عارف مشهور روبروی درب ورودی باغ مصلی قرار گرفته و سنگ مرمری با تاریخ 953 هجری بر مزار او نصب شده است. در وسط باغ مصلی مقبرهای به صورت هشت گوش با اتاقهای قرینه و به صورت چهار ایوانه واقع شده که گنبد بسیار زیبایی از کاشی به رنگ آبی بر روی آن خودنمائی می کند. در زیر این گنبد آرامگاه حاج عبد الوهاب نائینی فرزند حاج عبد القیوم واقع شده که در سال 1212هجری در این محل درگذشته است. مزار دیگری متعلق به مرحوم حاج محمد حسن آذربایجانی است که درسال1250 هجری در گذشته و دراین محل به خاک سپرده شده است در مورد چگونگی احداث این بنا نیز برخی از منابع نوشته اند در سفری که محمد میرزای قاجار به عنوان فرزند ولیهد از کرمان به تهران میرفت در این محل میهمان مرحوم حاج محمد حسن شد و وی سلطنت اورا پیش بینی کرد چون گفته های او مقرون به حقیقت می شود محمد شاه برای سپاس از او دستور می دهد این بقعه را بر مزاراو بسازند. مساحت باغ مصلی 18 جریب است و دور تا دور آن به صورت غلام گردش می باشد درضلع غربی مصلی آب انبار بزرگی که در نوع خود بسیار جالب توجه است. از دیگر زیبایی های این عمارت وجود دو بادگیر است که در تابستانها باعث سردی و گوارائی آب این اب انبار می شود. ورودی مصلی وعمارت مصلی بصورت دو طبقه است. عمارت مصلی نائین در آبانماه 1365 به شماره 1719 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 7:39 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

بازار نائین

بازار شهر نائین به صورت خطی مستقیم از دروازه چهل دختران شروع می شود و به مسجد خواجه ختم می شود طول این بازار در حدود340 متر است. آنچه در بادی امر، در بازار نائین جلب توجه می کند نوع معماری آن است. به طوری که همه مراکز محلات (حسینیه ها) با کوچه های فرعی و اصلی به آن مربوط می شوند. در امتداد راسته بازار دو چار سو وجود دارند که محل تقاطع بازار با دو معبر هستند. بازار نائین تا چند سال پیش دائر بود و در آن فعالیتهای بازرگانی انجام می شود اما درحال حاضر به علت انتقال مغازه ها به خیابان تقریبا حالت نیمه متروک درآمده است بازار نائین دکان های با طرح های متفاوت دارد و این خود بیانگر این نکته است که این عنصر شهر در طول زمان شکل گرفته است راسته بازار مسقف است که قسمتی از سقف آن چند سال قبل فرو ریخت. اخیراً سازمانهای مسؤل قسمتهای بازار را مرمت کرده اند به طور کلی بازار نائین یکی از آثار زیبا و قابل توجه شهر نائین بشمار می رود، زیرا چند اثر مهم شهر مانند مسجد شیخ مغربی و مسجد خواجه و حسینیه چهل دختران درآن واقع شده اند.

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 7:39 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

معرفی مسجد سرکوچه محمدیه

 این بنای تاریخی درمحله محمدیه یکی از محلات قدیم شهر نائین واقع شده است. مسجد سرکوچه محمدیه متعلق به قرون اولیه هجری بوده که بیش از یک هزارسال قدمت دارد و از نظر شکل و پلان کاملا" بامساجد دیگر متفاوت بوده و این یکی از ویژگیهای مهم بنای مذکور می باشد. 

 این بنا فاقد صحن یا حیاط بوده، پلان آن به صورت مستطیل شکل یا گنبدی در مرکز ساخته شده است . 
 از ویژگیهای مهم بنای تاریخی مسجد سرکوچه محمدیه کتیبه های کوفی متعدد در قسمت فوقانی دیوارها و گنبد مسجد بوده که کل کتیبه های آن بارنگ لاجوردی روی گچ و باخط کوفی ترسیم شده که قسمت ساقه گنبد کوچک آن آیه 18 سوره توبه ترسیم شده است .
 در قسمتی ازمسجد نام عشره مبشره به اضافه بسم الله الرحمن الرحیم نمایان است .

روبروی محراب تاریخ کتیبه ها به خط عربی به سال 469 هجری قمری دیده می شود .

به گفته مدنیان کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری نائین در سالهای گذشته تمامی قسمتهای بدنه ها ،گنبد و کتیبه ها توسط این سازمان مرمت و استحکام بخشی گردیده است .مقدار زیادی از جمله استحکام بخشی کتیبه ها و دیوارهای گنبد و تعمیرات خود بنا انجام شده است.

این بنا درفهرست آثار ملی به شماره به ثبت رسیده است .
مسجدسرکوچه محمدیه درمحمدیه شهر نائین ودرست درمرکزبافت قدیم این محل ساخته شده است. 
این مسجد پلانی کاملاً متفاوت از دیگر مساجد تاریخی داشته و آن به صورت مستطیل شکل با گنبدی خشتی در وسط بنا ساخته شده است .

این مسجدکاملاًساده وکوچک ساخته شده که براساس شواهد ازجمله نوع پلان ، مصالح موجود ، کتیبه های کوفی ومحراب کاهگلی موجوددرزیرکتیبه ها تاریخ آن به قرون اولیه هجری متعلق می باشد.
مهمترین ویژگی هنری این مسجد وجود کتیبه های متعدد که سرتاسر قسمت فوقانی دیوارهای درونی مسجد را در بر گرفته است . این کتیبه ها با رنگ لاجوردی بوده و آیه 18 از سوره التوبه در آن ترسیم شده است ودرچهار قسمت مسجد نام عشره مبشره به اضافه بسم الله الرحمن الرحیم ترسیم شده است .
درقسمت روبروی محراب تاریخ ساخت مسجد

ویاترسیم کتیبه هابارنگ نوشته شده و تاریخ 469 ه ق رانشان می دهد.

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 2:16 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

میرزا ابوالحسن طباطبایی زواره‌ای نائینی (جلوه)

میرزا ابوالحسن جلوه

کشور: ایران
شهر: شهر ری
تاریخ: در شب جمعه ششم ذیقعده ۱۳۱۴ هجری قمری
محل دفن: قبرستان ابن بابویه (محل دفن در نقشه)

حکیم الهی میرزا ابوالحسن جلوه یکی از دانشوران جهان تشیع است که در عصر قاجار چون ستاره ای فروزان در آسمان حکمت درخشید و با تلاشی ارزشمند و کوششی وافر مشعل حکمت را در این عصر روشن نگاهداشت . حکیم جلوه از لحاظ نسب به سلسله ای از سادات طباطبا انتساب دارد که از طریق پدر به امام حسن مجتبی علیه السلام و از طریق مادر به  حضرت امام حسین علیه السلام می رسد و یکی از اجداد او سید بهاءالدین حیدر است که در قرن هفتم در زواره می زیست و زمانی که قوم وحشی مغول به این شهر یورش آوردند این سید وارسته چون شیر شجاع رهبری دفاع مردم این شهر در مقابل مهاجمان را عهده دار گردید و سرانجام به دست خونخواران مغول به شهادت رسید و در خانه اش دفن گردید و مرقدش اکنون زیارتگاه مردم می باشد.

نسب جلوه پس از شش واسطه به متکلم و حکیم مشهور میرزا رفیعای نائینی می رسد و جلوه خود در نامه دانشوران ناصری ذیل شرح زندگانی خویش به این نکته اشاره دارد.
رفیع الدین طباطبایی یکی از حکمای معروف شیعه است که با استفاضه از محضر علمایی چون شیخ بهائی ، میر فندرسکی و شیخ شوشتری در اقیانوس اندیشه به غواصی پرداخت و ثمره تلاشهای علمی او تالیفات ارزشمندی چون حاشیه بر صحیفه سجادیه ، شرح اصول کافی و ثمره شجره الهیه می باشد که از عمق تفکرش حکایت دارد. علامه مجلسی از او به عنوان سومین استاد اجازه ، حدیث ذکر می کند.

((سید محمد مظهر)) پدر جلوه از شعرا و حکمای دوره قاجاریه است که برای تکمیل دانسته های طبی و ادبی خویش راهی هندوستان گردید و مدتها در این سرزمین اقامت داشت و در سال ۱۲۳۸ ق . در احمد آباد گجرات هند صاحب فرزندی شد که او را ابوالحسن نامید، همان شخصی که بعدها به میرزا ابوالحسن جلوه مشهور گردید.
((مظهر)) به تقاضای برادرش میر محمد حسین دوم که انسانی فاضل و پروا پیشه بود همراه خانواده از هند به اصفهان آمد و غالبا در مولد و موطن خود یعنی زواره اقامت داشت تا آنکه به سال ۱۲۵۲ ق . در این شهر دارفانی را وداع گفت و در جلو بقعه پدرش – فقیه نامدار میر محمد صادق طباطبایی مدفون گردید. در این هنگام جلوه دوران نوجوانی را سپری می نمود و چهارده سال داشت . او تحصیلات مقدماتی ، قرائت و ادبیات فارسی و بخشی از علوم عربی و حتی خط و کتابت را در زواره فرا گرفت و با وجود آنکه در این دوران از دست دادن پدر روانش را آزرده ساخته بود از کسب دانش دست بر نداشت .

ادامه مطلب

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 1:51 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

ضرابخانه نایین

معرفی دو سکه منحصر به فرد ضرب نایین مربوط به قرن چهارم هجری قمری) 
مقاله حاضر ضمن اشاره به جایگاه شهرستان نایین از منظر سکه شناسی و انتخاب این شهر در حدود هزار و اندی سال پیش به عنوان ضرابخانه  به معرفی وبررسی دو نمونه سکه نایاب مربوط به ضرابخانه شهرستان نایین در دوره آل بویه می پردازد و از این حیث در بین تمامی نوشته هایی که در رابطه با شهرستان نایین با موضوعات مختلف به نگارش درآمده اند دارای موضوعی خاص می باشد. اهمیت بررسی این مسکوکات علاوه بر افزایش دانش سکه شناسی ، بررسی اوضاع سیاسی و اقتصادی دوره آل بویه و مناسبات حکام آن دوره خصوصا در مناطق مرکزی ایران  اهمیت شهر نایین در قرن چهارم هجری قمری از لحاظ آبادانی، رونق داد و ستد و اوضاع اقتصادی و سیاسی و در نهایت سندی معتبر و مهر تأییدی است بر صحت برخی از مطالب نویسندگان قدیم در باب وجه تسمیه نام شهرستان نایین و موقعیت این شهردر تقسیمات کشوری آن دوره.

مقدمه
نایین شهری تاریخی در حاشیه کویر مرکزی ایران است که تاریخ بنای اولیه آن به دوران قبل از اسلام باز میگردد ، وجود آثاری از دوره قبل از اسلام در این شهرنظیر بنای نارنج قلعه ، بنای آتشکده روستای سهیل و سپرو و گویش محلی خاص مردم نایین که ریشه پهلوی دارد به همراه نوشته های مورخین و جغرافیا نویسان قدیم ، صحت این ادعا را اثبات می کند.
به نقل از اصطخری در مسالک و ممالک ، ایالت پارس از ایالات قدیمی ایران و محل استقرار تشکیلات اداری پادشاهان هخامنشی بود،پس از اسلام این ایالت همانند دوره ساسانیان به پنج کوره(ولایت، استان) تقسیم شد هر کوره شامل چند ناحیه بزرگ و کوچک بود کوره اصطخر بزرگترین و پهناورترین کوره های فارس بود و ناحیه یزد بزرگترین ناحیه اصطخر به شمار می رفت و شهرهای مهم آن یزد، نایین و فهرج بود . بیشتر پ‍‍‍ژوهشگرانی که درباره نایین بررسی و تحقیق کرده اند به آبادی و آبادانی آن در ادوار قبل از اسلام اشاره کرده اند، با استقرار اسلام در بیشتر شهرهای ایران و ورود این آئین به نایین ، شهر نایین موقعیت خود را همچون گذشته حفظ کرد ودر شمار اولین مناطقی بود که دین اسلام را پذیرفت و به همین دلیل مساجد کهنی مانند مسجد سرکوچه محمدیه و مسجد علویان(مسجد جامع) در آن ساخته شد که در شمار مساجد اولیه اسلام در ایران قرار می گیرند.
قرن چهارم هجری قمری را می توان یکی از درخشانترین دوران بالندگی نایین ذکر کرد، بر پایه گزارش مولف مجهول الهویه حدود العالم متعلق به نیمه دوم قرن چهارم هجری نایین در آن هنگام از نعمت و آبادانی برخوردار بود، همچنین تکمیل بنای مسجد جامع نایین را که تاریخ اولیه آن از زمان عمربن عبد العزیز اموی است( به خصوص تزئینات گچبری محراب) آنرا به دوران آل بویه و در قرن چهارم هجری قمری نسبت می دهند. آبادانی نایین در آن دوره بی شک حاصل امنیت موجود و کفایت خاندان بویه بوده است زیرا پادشاهان اولیه این خاندان عاقل، دادگستر و دلیر بودند و به همین سبب در اندک زمانی به تصرف قسمت بزرگی از ایران و تسلط بر مرکز خلافت اسلام توفیق یافتند. آنان اولین سلسله ای بودند که مذهب شیعه را رسما ترویج کردند و درصدد برآمدند نفوذ سیاسی و دینی عباسیان را کاهش دهند.
در دوره های تاریخی پس از اسلام ضرب سکه به نام حاکمان و خواندن خطبه در مسجد جامع هر شهر نشانه مشروعیت و تسلط حاکم بر منطقه حکومتی بود ،محققین بر این عقیده اند که پس از اختراع خط، سکه مهمترین سند تاریخی برای تحقیق و بررسی اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری ،مذهبی و حتی نظامی اقوام است. یکی از مستندات میزان اهمیت شهرها و پیشینه آنها در گذشته وجود ضرابخانه در آن شهر بوده است و معمولا ضرابخانه ها دارای تشکیلاتی بوده و توسط حکومت مرکزی نظارت می شدند.
معرفی و شرح مسکوکات
با بررسی منابع سکه شناسی (سایتها ، کتابها ، موزه ها و مجموعه داران خصوصی) ، از شهرستان نایین تاکنون در دوره تاریخی صفاریان، آل بویه و صفویه سکه بدست آمده است و البته این سکه های موجود نیز بسیار کمیاب هستند.
چندی پیش به همت استاد عبدالله قوچانی که از متخصصان و پژوهشگران شهیر خط و سکه شناسی دوره اسلامی در ایران هستند مستندات وجود دو سکه ضرب نایین از دوره آل بویه ( قرن چهارم هجری قمری ) بدستم رسید که این سکه ها نیز در ایران موجود نبوده و در اختیار دانشگاه توبینگن آلمان و انجمن سکه شناسی نیویورک در آمریکا می باشند و متاسفانه امکان دسترسی به تصاویر با کیفیت بهتر  از آنها فراهم نشد .
در ادامه این نوشتار به معرفی و شرح این دو نمونه کمیاب و ارزشمند می پردازیم:

ادامه مطلب

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 12:17 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

بزرگان نایینی در کلام شعر

شــهر نایین شــهر «دارالــمومــنیـــن»       شــهر عالم پرور ایـران زمیــن

شـــهر «میــــرزا آیـت عظمــــــی» بود        آن‎که نامــش تا ابــد برجـا بود

چون «مصــاحـب» در ریـاضــی پرتوان        نام او باشد همیــشه بـر زبان

شهر «عبــرت» شاعر شیـرین سحن        آنکه نامش شد صفای انجمن

شهر «دکتـــر فاطمـــی» فــخر زمـان         آن دلــــیر پاکــــباز شــــهرمان

آن که در هـر جـای کشور نام اوست        عالمی دلراه او را جستجوست

کــرده آبادش چــــنان «دکتــــر طبــا»        تا شده نایین هـم اینک با صفا

از مصـلــــی گویــــم و از «پیــــرنیــا»        رو بگیــر از مرقـدش پیـک صــبا

چون «رفیعا»، «مغربی»، «جامع»نگر      بــهر هر یک بنــگری مـانـده اثر

از «مشیرالدوله» ذکری مـانده است        آن‎که نامـش تا ابد پاینده است

هم «ادیب» و «عامری» شد جلوه‎گر       آن طرف بر«جلوه» هم بنما نظر

شاعری قطعه سرا همچون «جــلال»      آن‎که بـوده با صـــفا و با کـــمال

از «منـوچــهـری» اگر گویــــم دمـــی       هست گفتارش یم وشعرم نمی

آن طرف «رزاقــــی» شیـــرین سخن      همچو بلبـل نغمـه دارد در چمن

با «پریشان» هر یکی لحظه نشست    او دگر در زندگی از غم گسست

گرچه کوته گفتـــه شد از شـــهرمان     افتـحار کشــــورند این عالـــمان

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 12:10 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

پیشرفت فیزیکی کاشی روماک

 

1391/02/20

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 11:51 قبل از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

مروری بر پژوهش های گذشته درباره ی زبان نایینی

الف.پژوهش های غیر ایرانیان

پژوهش های چند باستان شناس اروپایی پیشینه ی این مطالعات رابه سال 1896 میلادی بر می گرداند. در این سال فردی به نام «آمِده کری » (1896 : 124-110) مقاله ی کوتاهی با عنوان «لهجه ی فارسی نایین» در یک مجله ی فرانسوی منتشر کرد. این مقاله بر اساس تعدادی صورت صرف شده ی افعال و بعضی ترکیبات و اصطلاحات تهیه شده بود. پس از او فردی به نام «ویلهلم گایگر » در بحث از لهجه های مرکزی ایران، با استفاده از مقاله ی کِری به مقایسه نایینی با لهجه های منطقه ای کاشان پرداخت. وی همچنین به پاره ای از تحولات آوایی و رابطه ای این لهجه با زبان های ایرانی میانه و باستانی و اختصاصات صرفی و نحوی آن اشاره کرد.

پس از آن سه اثر دیگر که به نحوی با نایینی ارتباط دارد، به چاپ رسید. در ادامه به این آثار پرداخته می شود. در سال 1926 ولادیمیر ایوانف در مقاله ای تحت عنوان:

Two dialects spoken in the central persian desert JRAS part p.405-431.

گویش های منطقه ای انارک و خور را بررسی کرد. به گفته ی وی انارکی صورت دیگری از نایینی با اندکی اختلاف های آوایی است. وی در این مقاله ابتدا در مورد پاره ای از ویژگی های آوایی و صرفی انارکی بحث کرده (1926: 417-412) و سپس فهرستی از واژه های انارکی را به دست داده است (همان: 423-419).

در همان سال «اُسکار مان» و«کارل هدنک» در بخشی از کتاب خود درباره ی «گویش های شمال غربی» (1926: 193-117) از نایینی سخن به میان آوردند. آنان در این کتاب واکه ها، همخوان ها، سنجش آوایی نایینی و فارسی، دگرگونیهای آوایی واژه های نایینی در مقایسه با فارسی، علامت جمع و تعریف، یای وحدت، فعل و ضمیر در نایینی را بحث کرده اند، سپس (همان: 147- 132) فهرستی از فعل های نایینی را با صرف آنها آورده و بعد از آن (همان: 158-148) واژه نامه نایینی و بالاخره (همان: 193-159) چند متن نایینی را به شکل آوانویسی شده به دست داده است.

«مان» برای نایینی 7 واکه ی کوتاه، 8 واکه ی بلند و 3 واکه ی مرکب به دست داده که به گفته ی هدنک کمیت و کیفیت آنها به هیچ وجه ثابت نیست. قابل ذکر است که ضبط های «اسکار مان»، به ویژه در قسمت واکه ها غیر دقیق و در بسیاری از موارد نادرست است (تعدادی از واکه های پیشنهادی او واجگونه ی صامت های دیگر اند). تحقیق «مان» از نظر رابطه ی تلفظ واژه های نایینی با فارسی و تبدیل هایی که در نایینی صورت گرفته، حاوی نکات بسیار مفیدی است.

در سال 1929 میلادی ایوانف در مقاله دیگری که در مورد گویش خور و مهرجان با عنوان زیر به چاپ رساند:

" Notes on the Dialect of khur and Mihrijan ".in Acta orientalia , v III , p . 45-61,

مجدداً یادداشت مختصری در یک صفحه راجع به انارکی نوشت که با فهرستی از افعال و کلمات این گویش همراه بود. ایوانف در اینجا از ضبط کلمات در نوشته ی مان- هدنک و شیوه ی آوانویسی آنان انتقاد کرد و بعضی از ایرادهای آنها را به «کری» ناروا دانست.

ب. پژوهش های ایرانیان

پس از گذشت بیش از نیم سده از پژوهش های اروپائیان درباره ی زبان نایینی، برای نخستین بار در ایران اثری در این زمینه منتشر شد. ستوده (1365) فرهنگ نایینی را مشتمل بر حدود 2500 مدخل منتشر کرد. تردیدی نیست که خود ایرانیان، به شرطی که از مبانی لهجه شناسی و زبانشناسی آگاهی داشته باشند، به سبب تسلط بر زبان فارسی و در دست داشتن امکانات متعدد دیگر از هر کس دیگری برای گردآوری لهجه ها بیشتر شایستگی دارند و بسیاری از اشتباهاتی که به بیگانگان به سبب عدم آشنایی با زبان مرتکب می شوند، برای آنان قابل پیشگیری است.

کتاب حاضر با وجود چند نقیصه که در آن دیده می شود، بی شک در راه تحقیق در زبان نایینی گامی به پیش و از بسیاری از اشتباههای دانشمندان ذکر شده به دور است. مواد این فرهنگ را به عنوان تکلیف درسی به دانشجویان نایینی خود داده بوده و یکی از آنان کار تدوین و تکمیل آنها را بر عهده داشته است. تنها اطلاعاتی که در مقدمه ی کتاب راجع به نایینی و زبان روستاها و شهرک های اطراف آن آمده، این است که نایینی مخصوص هفت محله ی شهر است و دهکده ی اطراف شهر و شهرک های دورتری مانند کوپا و انارک گویش های جداگانه ای دارند. اختلاف لهجه ی انارکی با نایینی زیاد نیست. یعنی لحن ادای کلمات فقط اختلاف دارد و واژه های مشترک زیادی دارند. مؤلف درباره ی شیوه ی آوانویسی خود و ساختمان آوایی و دستوری نایینی هیچگونه اطلاعی به دست نمی دهد.

آقابابایی بادافشانی (1370) در پایان نامه ی کارشناسی ارشد خود تحت عنوان «تحلیل تاریخی پیرامون واژه های اصیل گویش نایینی همراه با تحلیل آوایی و دستوری»، پس از معرفی جایگاه نایینی در خانواده ی زبان های ایرانی، به توصیف واج ها و برخی از فرایندهای آوایی این زبان پرداخته است. سپس به اختصار، رفتار نحوی فعل و شناسه های فعلی را معرفی نموده و تعدادی جمله و متن نایینی و ترجمه ی فارسی آنها را ارائه کرده است. در بخش دوم اثر نیز به بررسی ریشه شناختی تعدادی از واژه های نایینی پرداخته و صورت های نزدیک به این واژه ها را در زبان های فارسی باستان، اوستایی، پهلوی و فارسی نو با ذکر منبع نشان داده است.

پورعابدی (1372) در پایان نامه ی کارشناسی ارشد خود با نام «بررسی گویش نایینی»، ابتدا به طبقه بندی واج های نایینی و نحوه ی توزیع آنها و همچنین خوشه ی همخوانی و واحدهای زبرزنجیری گفتار پرداخته است. سپس تعدادی از واژه های نایینی و فارسی معیار، مورد مقایسه ی آوایی قرار گرفته و تفاوتهای آوایی آنها دسته بندی شده است. در ادامه به بررسی مقوله های اسم، صفت، قید و ضمیر پرداخته و انواع هر کدام را با ذکر شواهد و نمونه های متعدد مطرح کرده است. سپس بحث مفصلی را در مورد فعل و رفتار شناسه های فعلی در زمان ها، نمودها و وجه های مختلف، و همچنین افعال کمکی و صورت های مصدری ارائه کرده و در هر مورد، نمونه هایی را به دست داده است. در انتهای این بخش نیز به وجود ساخت های کنایی در نایینی اشاره کرده و ویژگیهای این ساخت را تشریح نموده است.

وی سپس در بخش مطالعات ساختواژی به دسته بندی واژه ها از لحاظ تعداد و نوع اجزای تشکیل دهنده ی آنها پرداخته و انواع وندهای زبان را همراه با توصیف معنایی هر کدام به دست داده است. در بخش نحو نیز در چارچوب دستور سنّتی به طرح مباحثی چون نهاد و گزاره، تطابق نهاد و فعل، نقش های حرف اضافه، حرف ربط و حرف نشانه پرداخته است و در ادامه، انواع جمله، شبه جمله و صوت، و همچنین آرایش واژگانی جمله را مطرح کرده است. در پایان رساله نیز واژه نامه ای را در 143 صفحه آورده است.

اثر مورد وصف، مفصل ترین اثری است که تا کنون در زمینه ی زبان نایینی تدوین یافته است. نگارنده ی این اثر در پیشگفتار تصریح کرده است که هدفش گردآوری و طبقه بندی داده ها بوده و به تحلیل داده ها کمتر پرداخته است (پورعابدی 1372 : 13).

با وجود این، تلقی بعضی از واجگونه ها به عنوان واج در رساله ی وی و همچنین قائل شدن به 21 همخوان و 12 واکه برای نایینی از نکاتی است که نیازمند بحث و بررسی بیشتر است. علاوه بر این، وی موفق به تشخیص و توصیف برخی از پدیده ها و رفتار های نحوی زبان نایینی، از جمله مطابقه ی مفعول، ساخت های پیش- پس اضافه ای و حتی ساخت های پس – اضافه (باستثنای پس اضافه ای[ra] ) نشده است.

«توصیف زبان شناختی گویش دهستان کوهستان» عنوان پایان نامه ای است که توسط بلانیان(1378) انجام شده است. در این اثر لهجه ی روستای بلان، واقع در قسمت غربی شهرستان نایین بررسی شده است. وی نایینی را دارای گونه های متفاوتی دانسته است که سخنگویان آنها با یکدیگر فهم متقابل دارند (همان:13). سپس در متن رساله به توصیف واج شناختی، ساختواژی و نحوی زبان پرداخته است و در هر بخش، نمونه هایی را از روستای مذکور ذکر کرده است. در پایان نیز واژه نامه ی موضوعی مختصر(همان:99-87) مشتمل بر441 واژه به دست داده است. این واژگان موضوعی به دلیل اینکه دارای واژگانی اصیل بوده و در فارسی معیار یافت نمی شوند، از نقاط قوت این اثر می باشد.

«بررسی ساخت گروه فعلی در زبان نایینی براساس فرضیه ی فاعل درون گروهی » عنوان پایان نامه ای است که توسط مفیدی (1383) در رابطه با این زبان انجام شده است. این پایان نامه به بررسی سازه های گروه فعلی و ساخت سلسله مراتبی آن در چارچوب نظریه ی حاکمیت و مرجع گزینی با اشاراتی به برنامه ی کمینه گرا می پردازد. در این پایان نامه، فرضیه اسپورتیش تحت عنوان «فاعل درون گروه فعلی» درخصوص تولید فاعل در جایگاه مشخص گر گروه فعلی لحاظ شده است و در فصلی مستقل در انتهای این پایان نامه به ارزیابی این فرضیه در چارچوب داده های زبان نایینی می پردازد. از دیگر مباحث این اثر، بررسی انواع مطابقه و همچنین مقوله های تهی در زبان نایینی است.

براساس مباحث عنوان شده در این پایان نامه، فرضیه ی اول تحقیق (ساخت گروه فعلی در زبان نایینی براساس قواعد نحو ایکس تیره قابل توصیف است) تا حدودی تأیید شده است و در عین حال مشکلاتی در تبیین بعضی از ساختهای زبان نایینی در چارچوب قواعد ایکس تیره وجود دارد که در فصل سوم (گروه فعلی در زبان نایینی) به آنها اشاره شده است و فرضیه ی دوم (داده های زبان نایینی ضرورت قائل شدن به فرضیه ی فاعل درون گروهی دارد) را تأیید می کند.

«زبان نایینی: زوال یا بقا» عنوان آخرین پایان نامه ای است که توسط موسی کاظمی (1387) در رابطه با این زبان انجام شده است. براساس نتایج این پایان نامه مشخص شد که زبان نایینی از وضعیت کاربردی خوبی برخوردار نیست و گویای وضعیت نگران کننده ی نایینی به عنوان یک زبان در معرض خطر است و نشان می دهد که نگرانی موجود در مورد زوال روزافزون زبانهای محلی ایران در مورد زبان نایینی تا حد زیادی صدق می کند. به این معنی که تقریباً تمامی زنان و مردان مورد پژوهش که در مقاطع سنی، تحصیلی و شغلی مختلف هستند، در حوزه های مختلف خانه، کوچه و بازار، ارتباط های خویشاوندی و ... زبان فارسی را بیشتر از زبان نایینی به کار می برند. از عمده ترین دلایل ارائه شده برای کاربرد فارسی، می توان عواملی به از قبیل «ارتباط بهتر»، «ندانستن زبان نایینی»، «تسلط بیشتر» و «زبان ملی» اشاره نمود. یافته های پژوهش،نشان دهنده ی یک تغییر زبان بسیار وسیع در شهر نایین می باشد.

منابع فارسی:

1- آقابابایی باد افشانی، رضا .1370. تحلیل تاریخی پیرامون واژه های اصیل گویش نایینی همراه با تحلیل آوایی و دستوری. پایان نامه ی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.

2- بلانیـان، عبدالمهدی 1376 .توصیـف زبان شناختـی گویش دهستـان کوهستـان .پایان نامه ی کارشناسـی ارشـد. دانشکده ادبیات و علوم انسانی ،دانشگاه اصفهان

3- پورعابدی، حسن.1372. بررسی گویش نایینی. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران.

4- ستوده، منوچهر. 1365. فرهنگ نایینی . موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

5- مفیدی، روح الله 1383 . بررسی ساخت گروه فعلی در زبان نایینی براساس فرضیه فاعل درون گروه فعلی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی

6- موسی کاظمی، سید مهدی.1387. زبان نایینی: زوال یا بقا؟. پایان نامه کارشناسـی ارشـد. دانشگاه پیام نور تهران

[ دوشنبه 1391/02/25 ] [ 11:27 قبل از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

دکتر سید محمد سعید نوری نائینی

دکتر سید محمد سعید نوری نائینی کاندیدای ایران برای احراز پست مدیر کلی فائو

سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد FAO ، یکی از مهم ترین ساختارهای بین المللی وابسته به سازمان ملل متحد است. ایران برای انتخاب مدیرکل جدید این سازمان یکی از چهره های شاخص آکادمیک خود را که واجد سابقه دیپلماتیک قابل توجهی است، نامزد کرده است. دکتر محمد سعید نوری نائینی فارغ التحصیل اقتصاد کشاورزی از دانشگاه کرنل آمریکاست. وی که استاد بازنشسته دانشگاه شهید بهشتی است به مدت 11 سال به عنوان سفیر و نماینده دائم کشورمان نزد فائو خدمت کرد و سپس طی سالهای 88-1384 برای دو دوره دو ساله بر اساس آرای کشورهای جهان به عنوان رئیس مستقل شورای فائو انتخاب شد. علاوه بر این همزمان با این مسئولیت به مدت 3 سال ریاست کمیته کنفرانس برای پیگیری اصلاحات ساختاری مورد تاکید در برنامه ارزشیابی فائو را عهده­دار شدند به گونه­ای که به اعتقاد بسیاری ایشان را میتوان پدر اصلاحات در فائو لقب داد.

از جمله مهمترین مسئولیتهای دکتر نوری نائینی طی مدت حضور درم میتوان به ریاست کمیته جهانی امنیت غذایی طی سالهای 2000-1998، ریاست گروه بین­الدول غلات و گوشت طی سالهای 03-2001، ریاست کمیسیونهای 1 و 2 کنفرانس وزیران فائو و نایب رئیس شورای فائو به ترتیب در سالهای 1997 و 2003، نایب رئیس کنفرانس وزیران فائو در سال 1999، رئیس گروه­های خاورنزدیک و هفتاد و هفت به ترتیب در سالهای 1998 و 2002 و ده­ها مسئولیت دیگر در سازمان فائو اشاره نمود. همچنین ایشان طی سالهای 04-2003 هدایت و ریاست یکی از مهمترین مذاکرات انجام شده در تاریخ فائو یعنی مذاکرات گروه بین­الدول برای تدوین دستورالعمل­های داوطلبانه حق دسترسی به غذای کافی را برعهده داشتند.

علاوه بر مسئولیتهای متعدد آقای دکتر نوری نائینی در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در سالهای 1999 و 2000 به ترتیب نایب رئیس و ریاست هیئت اجرایی ‌ برنامه جهانی غذا را بر عهده گرفتند و به دلیل خدمات شایسته­ای که طی یک دهه مسئولیت در کسوت سفیر و نماینده دائم ایران نزد سازمانهای بین­المللی در رم برای این سازمان و جامعه جهانی ارائه دادند از سوی آن سازمان مفتخر به دریافت عنوان " دوست ویژه" شدند.

انتخابات تعیین مدیر کل جدید فائو در دهه اول تیرماه سالجاری در کنفرانس وزیران کشورهای عضو فائو انجام خواهد شد و شش نفر از کشورهای ایران، اسپانیا، اندونزی، اتریش، برزیل و عراق کاندیدای تصدی این پست گردیده­اند. مدیر کلی کنونی فائو آقای ژاک دیوف از کشور سنگال است که به مدت 18 سال مدیر کل این سازمان بوده است.

وزارت جهاد کشاورزی برای حمایت از فعالیتهای انتخاباتی دکتر نوری نائینی ستاد انتخاباتی ویژه­ای تشکیل داده و با همکاری نزدیک وزارت امورخارجه پیگیر این انتخابات می­باشد. آدرس سایت انتخاباتی دکتر نوری نائینی به شرح ذیل است. www.noorinaeini.org

[ یکشنبه 1391/02/24 ] [ 10:32 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

استاد جلال بقایی

استاد جلال بقایی نایینی فرزند شادروان میرزا مصطفی از شعرای معروف معاصر می باشد .انساب و خاندان وی همگی از ذوق هنری و طبع شعری و فضایل و کمالات برخوردار بوده اند .

 

 چنانچه خود در مقدمه شرح حال میگوید:

نبردم بهره از مال نیاکان لیک خرسندم                  

    که باشد طبع موزونی و موروث از نیاکانم

سُرور و عُلوی و رفعت ادیب و مُجرم و غوغا           

شکیب وراثی و مشتاقی من ،من ازایشانم

استاد بقایی مورد توجه و احترام دانشمندان معروف معاصر بوده و در نوشته های خود ایشان  را با القاب دانشمند محترم ، استاد بزرگوار ، شاعرمجهول القدر ، شاعر گرانمایه و... مخاطب قرار داده اند . دانشمند  معروف آقای ایرج افشار در باره وی می گوید:

«جلال بقایی نایینی –شاعری خوش ذوق و نکته پرداز و آزاده خوی که در خدمات فرهنگی و شرکت در دوره های کنگره تحقیقات ایرانی پیشقدم بوده است .جلال بقایی در قطعه سرایی تالی ابن یمین فریومدی است .همچنین استاد شهریار در منظومه ای که به ذکر مفاخر ادب و هنر کشور پرداخته است در باره وی می گوید :

«غزلسراست رفیعا و گلبن از نایین               به قطعه نیز بقایی حریف ابن یمین »

استاد بقایی مؤلف «پرتو اندیشه» و «تذکره ی سخنوران نایین » می باشد که به حق تذکره مذکور گامی مهم و اساسی در احیاء فرهنگ نایین بود و می توان گفت این شاعر بزرگ همچنین همسر مرحومه و عموزاده شان بانو میمنت بقایی بنیانگذار اولین مدرسه دختران در نایین (مادر مدارس دخترانه به نام مدرسه نسوان ) و برادر همسرشان مرحوم میرزا باقر خان ادیب بقایی ( شهید معارف و پدر فرهنگ و آموزش و پرورش) بنیانگذار اولین مدرسه جدید در نایین از کوشندگان صادق معارف پروری ونوع دوستی می باشند«پرتو اندیشه »حاوی قسمتی از اشعار استاد بقایی است .تبحر ویژه استاد بقایی در سرودن قطعه و به خصوص قطعات انتقادی است .بافت شعر،وزن عروضی ،ترکیب کلمات بکاربرده در شعر، چنان دلنشین است که خواننده در نظر اول بالفطره بودن بذله گویی وحاضر جوابی شاعر را در می یابد .

استاد بقایی بازنشسته اداره دارایی بوده وبرای نشان دادن وارستگی وشرافتش همین بس که با وجود همصحبتی ورفاقتی نزدیک با اکثر دانشمندان وفضلای عصر که دارای سمت های مهم بوده وبزرگانی هم چون علی اصغر حکمت ودکتر عبدالحسین طبا که در سطح بین المللی مطرح بوده اند به هیچ مقامی سرفرود نیاورده وبه قول خود او :

«من آن کسم زمناعت که در پناه قناعت           نه زیر بار وزیرم نه ریزه خوار امیری»

بیوگرافی ذیل به قلم خودشان می باشد که برای آقای احمدی که در پی تنظیم تذکره شعرای اصفهان بوده اند فرستاده اند.

اینجانب هیچگاه در مدارس ومکاتب رسمی تحصیل نکرده وهیچگونه مدرکی حتی دوره ابتدایی در دست ندارم .لیکن اکثراًبا فضلا ودانشمندان همنشین وآنچه می دانم از همین محاورات وبه اصطلاح «خد العلم من افواه الرجال» یاد گرفته ام.البته مدت کمی هم حدود سال های دوم وسوم فرانسه را از کتاب خودشان (از ماشوول یک تا نیمه ماشوول سه)نزد معلمی خوانده ام وبه هر صورت چون مغزم عمل شده ومستعد نگارش چیزی نیستم .

دانشمند محترم جناب آقای احمدی می توانند از مقدمه کتابم به نام «پرتو اندیشه »به قلم خودم وشادروان دکتر سادات ناصری استاد ممتاز دانشگاه تهران استفاده فرمایند.

شعر سنگ مزار نمونه ای از اشعار مرحوم جلال بقلیی نایینی :

ای هموطنان من وطن دیگرم اینجاست           در خاک سیه خفته ام وبسترم اینجاست

پیوسته روانم به جهان ابدیت                        با امر خداوند ولی پیکرم اینجاست

من عاشق انسانم ومجذوب حقیقت                پروانه این شمعم وخاکسترم اینجاست

چون بنده درگاه علی مظهر حقم                آنجا که مددکارشود حیدرم اینجاست

آن طبع گهرزای من وآن سر پرشور                وان سینه سوزان سخن گسترم اینجاست

کسی را چون بقایی به جهان نیست بقایی           من نیز مسیر سفر آخرم اینجاست

[ یکشنبه 1391/02/24 ] [ 10:28 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

عبرت نایینی

عبرت نایینی شاعر معاصر و بلند آوازه نایین است، نام کامل او (محمد علی مصاحبی نایینی) از خانوادهمصاحب‌های نایین می‌باشد.

وی جز معدود شاعرانی است که توانست خود را از فرهنگ ادبیات غنی شهر نایین نشان دهد.

ادبیات نایین که همواره جز ادبیات‌های غنی ایران بوده است هیچ وقت آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفت .. عبرت ( محمد علی مصاحبی نایینی متخلص به عبرت) جز شاعرانی است که توانست با هنر خود ادبیات این شهر را به نمایش بگذارد. آثار او اکثرا در باب فلسفه و عرفان می‌باشد که می‌توان قوی‌ترین و معروف‌ترین اثر وی را نام برد :

چون نور که از مهر جدا هست و جدا نیست		عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست
ما پرتو اوییم و هم اوییم و نه اوییم		چون نور که از مهر جدا هست و جدا نیست
در آینه بینید اگر صورت خود را		آن صورت آیینه شما هست و شمانیست
هر جا نگری جلوه گر شاهد غیبی است		او را نتوان گفت کجا هست و کجا نیست

همچنین آثار فلسفی و عرفانی همچون شعر زیر از او موجود است:

صبر بر درد نه از همت مردانه ماست

صبر از او درد از او همت مردانه از اوست

عبرت نایینی را از هنرمندان معاصر نایین نام می‌برند که هم اکنون نیز بسیاری از اشعارش زبان زد خاص و عام است ...

عبرت نایینی
زادروز	۱۲۸۳ (قمری) نایین
درگذشت	۱۳۲۱ (۷۶ سالگی) تهران
ملیت	ایران
نام‌های دیگر	محمد علی مصاحبی نایینی
آثار	مدینه الادب نامه فرهنگیان

[ یکشنبه 1391/02/24 ] [ 10:25 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات

مرواریدی گرانبها که آنگونه که باید ساخته وپرداخته نشده

نایینی ها چرا به فکر شهر خویش نیستند آنها فکر میکنند فرشته ای میآید و به این وضعیت نابه سامان فرهنگی رسیدگی میکند از جمله کارهایی که باید انجام شود نو سازی حرم امامزاده میباشد و مکان فرهنگی یا قطب فرهنگی نایین در این مکان دایر شود   به امید روزی که مردم شهر نایین هشیار شوند

[ یکشنبه 1391/02/24 ] [ 10:13 بعد از ظهر ] [ محمد علی عسکری نائینی ]

آرشیو نظرات