چوپانان زادبوم من

تو مادر منی

چوپانان زادبوم من

تو مادر منی

خروجی وبلاگ چوپانان آباد تا 2013-11-04

http://choopananabad.mihanblog.com 2013-11-05T13:43:44+01:00 text/html 2013-11-04T11:26:45+01:00 choopananabad.mihanblog.com نسل سومی http://choopananabad.mihanblog.com/post/328

هر هفته یک برنامه: این بار گزارش کویر ریگ جن ۲۴ تا ۲۶ آذر ۸۹
با خواندن دو گزارش برنامه(عبور از ریگ جن) که یکی در سال ۸۴ و دیگری در سال ۸۸ توسط دو تیم ورزیده ی کویرنوردی اجرا شده بود، برآن شدم تا برنامه ای را با این عنوان در تقویم پاییز ۸۹ باشگاه قرار دهم.

هر دوی این تیم ها مسیر طولانی(بیش از صد کیلومتر) شرق دریاچه نمک قم تا غرب روستای جندق را با موفقیت پیموده بودند که جداً می توان از آن به عنوان برنامه های اکسپدیشن کویرنوردی ایران نام برد.
ولی تیم ما به سه دلیل اصلی از این مسیر صرف نظر کرد.
اول نداشتن یک تیم ورزیده و آماده، دوم نداشتن زمان لازم و سوم اینکه در تمام نقشه ها، کویرِ ریگ جن به منطقه ای در شمال غربی چوپانان و جنوب غربی جندق اطلاق می شد.
پس برنامه ریزی ما برای آن منطقه صورت گرفت. روز چهارشنبه صبح زود تیم ۸ نفره ما، با ۲ دستگاه اتومبیل(شخصی) اعضا، به طرف دامغان حرکت کرد. ظهر همان روز ناهار را میهمان عزاداران حسینی روستای معلمان در ابتدای ورود به دشت کویر بودیم.
جاده معلمان به جندق که یکی از بی نظیرترین جاده های کویری ایران است را ۲ ساعته طی کردیم.

در سال ۱۳۶۰ این جاده به شکل خطی بود که فقط تراکتور می توانست از آن عبور کند. آن سال یک تیم از خانه کوهنوردان تهران به سرپرستی زنده یاد جلال رابوکی موفق شد طول این مسیر را که از طرود به معلمان و جندق متصل می شد در ۵ روز طی کند که من نیز یکی از شرکت کنندگان آن برنامه بودم. به دلیل پیدا نشدن شتر، بارهایمان توسط تراکتور حمل شد و خودمان پیاده تمام مسیر حدود ۱۵۰ کیلومتری آن را پیمودیم. این جاده ای است که دشت کویر مرکزی ایران را به دو قسمت تقسیم می کند. سال ۱۳۶۱ نیز موفق شدیم مسیر طرود به عروسان را که حدود ۱۲۰ کیلومتر بود و هیچ خط عبوری نداشت با حمل کوله پشتی هایمان(بدون استفاده از شتر و یا هر وسیله کمکی دیگر) با امکانات آن زمان طی کنیم، که کاری بود کارستان و در خور تحسین.
بهر حال عصر چهارشنبه قبل از تاریکی هوا و با مرور خاطرات آن دوران از جندق خارج شدیم و به طرف چوپانان حرکت کردیم.
بعد از چوپانان جاده خاکی روستای آشتیان را پیدا کردیم و شب هنگام به آنجا رسیدیم. قبل از برپایی چادرهایمان در کنار جوی پر آب قنات روستا، با راهنمایی تنها سکنه آن جا که کشاورزی خوش اخلاق و میهمان نواز بود در مسجد روستا اقامت کردیم. ضمناً ایشان محل دقیق ریگ های جن را برای مان مشخص کردند. صبح روز پنجشنبه کویرپیمایی ما آغاز شد.

برنامه ما برای حرکت، حدود ۳۰ کیلومتر راهپیمایی در مدت زمان یک روز و نیم بود. ساعت ۸ صبح از روستا به طرف شمال غربی حرکت کردیم. ابتدای مسیر، جنگلی گززار بود که درختان فراوانی داشت.

کم کم از تعداد درختان کاسته شد و درختان به بوته هایی کوتاه تبدیل شدند. از همان اول مسیر زمین کاملاً شنی و ماسه ای بود.
بعد از ۵ کیلومتر به تپه های شنی بزرگ تر رسیدیم که راهپیمایی در آنها کمی مشکل بود.

ده کیلومتر به طرف شمال پیشروی کردیم تا رمل ها(تپه های شنی) به پایان رسید. اما طول شرقی ـ غربی رمل ها همچون خطی ممتد ادامه داشت.

در این قسمت به دشت بزرگی وارد شدیم که تا بی نهایت کشیده شده بود و تا جایی که ما در افق دید داشتیم و توانستیم شناسایی کنیم در شرق مان کوه های جندق، در سمت غرب کوه های ملاهادی و یخاب قرار داشت و خط (غربی ـ شرقی) رمل ها، در موازات این کوه ها ادامه پیدا می کرد. بعد از استراحت با کمی تغییر مسیر به طرف روستا بازگشتیم.

پس از طی ۷ کیلومتر دیگر که در بعضی قسمت ها با پیمایش شیب های تند تپه های بلند شنی همراه بود(که بی شباهت به برف کوبی در کوهستان نیست) در مکانی تقریبا مسطح، کمپ شب مانی را برپا کردیم. شب سرد و پرستاره ای را به صبح رساندیم.
روز بعد(جمعه) با پیمایش ۸ کیلومتر دیگر به پای اتومبیل های مان رسیدیم و بدین ترتیب پیمایش و دیدار ما از ریگ های جن به پایان رسید.

با بررسی که با همنوردان داشتیم به این نتیجه رسیدیم که خط غرب به شرق رمل ها شاید به مسیر پیمایش آن دو تیم مورد نظر ختم می شد که البته کمی بعید بود. ولی احتمال دیگر این بود که در مسیر آنها تپه های ریگی دیگری بوده که نام آن را از این منطقه وام گرفته اند.
بهر حال در پایان برنامه همه خوشنود بودیم که توانستیم این قسمت جالب از کویرهای متنوع و منحصر به فرد کشورمان را که تاکنون مشاهده نکرده بودیم، ببینیم و پیمایش کنیم.
سرپرست برنامه: ذ- حمیدی/ ۲۸ آذر ۸۹

۳ دیدگاه to “هر هفته یک برنامه: این بار گزارش کویر ریگ جن ۲۴ تا ۲۶ آذر ۸۹”

صمیمی می گوید:
دی ۱م, ۱۳۸۹ at ۶:۵۰ ب.ظ
با سلام به شما کویر نوردان عزیز:شما می توانستید به چوپانان بیایید واز انجا با امکانات (خوراکی )و راهنایان بهتر از ریگ جن بازدید میکردید واز طریق ریگ جن حدود ۷ کیلومتری به ۳ رشته قنات میرسیدید که در جای خودش دیدنی بودند.سپس از روستای نعمت اباد که فقط حدود ۵-۶ خانه دارد وبدون سکنه هست بازدید میکردید وجابرای استراحت در شب هم داشت .البته ۳تا پارچه ابادی بدون سکنه وجود دارد.در انچا گله شتر ۱۵۰ تایی زندگی میکنند با چند ساربان.از انجا توسط جاده خاکی به جندق هم راه داشت.
صمیمی می گوید:
دی ۱م, ۱۳۸۹ at ۶:۵۳ ب.ظ
تصحیح می کنم (راهنمایان محلی) بعد از امکانات………
توحید نوروزی می گوید:
دی ۵م, ۱۳۸۹ at ۱۱:۰۹ ق.ظ
ممنون آقای صمیمی . شما درست می گویید اما اگه از مسری که شما می فرمودید می رفتیم بازدید از رملهای ما کوتاه تر می شد و خیلی سریع از رملها بیرون می رفتیم هرچند بازدید از قناتها نیز جذاب است. در ضمن گروه ما اصرار داشت که شب را در دل رمل ها کمپ برقرار کند و احتمالا اگر به آبادی هم میرسیدیم از آن عبور می کردیم و برای طی مسیر به جندق هم امکانش نبود چون ماشینهایمان در آشتیان قرار داشت.
ممنون از پیشنهاد شما
نقل از http://espilat.com/new/?p=855

text/html 2013-11-04T11:24:58+01:00 choopananabad.mihanblog.com نسل سومی http://choopananabad.mihanblog.com/post/331

جندق از توابع استان اصفهان لرزید

اصفهان - شبکه لرزه نگاری اصفهان وابسته به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران از وقوع زمین لرزه در حوالی جندق از توابع استان اصفهان خبرداد.

به گزارش ایرنا به نقل از شبکه لرزه نگاری اصفهان ، این زمین لرزه روز دوشنبه با قدرت 3 و هفت دهم براساس امواج درونی ( ریشتر ) حوالی جندق از توابع استان اصفهان اتفاق افتاد.

این شبکه لرزه نگاری ، زمان ثبت این زمین لرزه را در ساعت 15 و 42 دقیقه و 7 ثانیه اعلام کرد.

جندق در فاصله 380 کیلومتری شرق اصفهان واقع است.

text/html 2013-11-03T05:18:11+01:00 choopananabad.mihanblog.com نسل سومی http://choopananabad.mihanblog.com/post/330

عجایب چهارگانه ایران که برای خوشگذرانی مناسب نیستند

» سرویس: فرهنگی و هنری - گردشگری و حج

کد خبر: 92081207217

یکشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۲

یک پژوهشگر حوزه‌ی گردشگری گفت: در ایران، مناطق عجیبی برای گردشگری وجود دارد که علاقه‌مندان می‌توانند به آن‌ها سفر و صحت مطالبی را که درباره‌شان مطرح می‌شود، بررسی کنند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هدف همه‌ی گردشگران از سفر، فقط تماشای مناظر دیدنی و خوش‌گذرانی نیست، بلکه برخی هم هستند که برای برطرف کردن احساس کنجکاوی، کسب دانش و ... سفر و مقصد خود را انتخاب می‌کنند. مونا زیدی مناطقی را در ایران معرفی کرد که افراد کنجکاو می‌توانند برای کشف آن‌ها سفر کنند.

باغی که از درختانش سنگ آویزان است!

این پژوهشگر حوزه‌ی گردشگری باغی را معرفی کرد که با بقیه‌ی باغ‌ها متفاوت است. او درباره‌ی این باغ توضیح داد: در 40 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان، باغی قرار دارد که به آن «باغ سنگی درویش‌خان» می‌گویند. این باغ از 40 سال پیش که زمین زراعی شخصی به نام‌ «درویش‌خان» دستخوش اصلاحات ارضی شد، حالت طبیعی خود را از دست داد، چون درویش‌خان به نشانه‌ی اعتراض و در واقع به‌خاطر رنجی که از این اتفاق کشیده بود، درخت‌های باغش را که دیگر خشک شده بودند، در جای دیگری کاشت و سنگ‌هایی را از کوه‌های اطراف جمع کرد و به‌عنوان میوه‌ی درختانش از آن‌ها آویزان کرد. این کار باعث شد که مردم، پیرمرد را مجنون بدانند و کر و لال بودن پیرمرد نیز بر این شایعه‌ها افزود و باعث شد که کنجکاوی و اشتیاق گردشگران برای کشف این ماجرا برانگیخته شود.

او با بیان این‌که مشابه این باغ در کشور مکزیک نیز وجود دارد، افزود: باغی به نام «جزیره‌ی عروسک‌ها» در مکزیک وجود دارد که توسط مردی به نام «دون ژولیان سانتانا» ساخته شده‌ است. سانتانا مرد گوشه‌نشینی است که دنیا و خانوده‌اش را ترک کرد و 50 سال از عمرش را صرف ساختن یک باغ وحشتناک کرد. او بعضی از عروسک‌های کهنه را از زباله‌دانی‌های شهر جمع می‌کرد و بعضی دیگر را از راه مبادله‌ی میوه‌های باغ با عروسک به‌دست می‌آورد و بعد آن‌ها را از درخت‌ها آویزان می‌کرد. بازدیدکنندگان هم از دیدن عروسک‌های آویزان از درخت‌ها وحشت می‌کردند.

جنگلی که از آن صدای جیغ به گوش می‌رسد

زیدی درباره‌ی جنگلی که از آن صدای جیغ به گوش می‌رسد نیز گفت: در جنوب شهر مشهد، یک جنگل کنار روستایی قرار دارد. مدتی است که هنگام شب در این منطقه، صدایی عجیب و وحشت‌آور از میان درختان آن به گوش می‌رسد که سابقه نداشته است. مردم محلی می‌گویند که به‌محض تاریک شدن هوا، صدایی شبیه صوت یا جیغ از میان درختان این منطقه به گوش می‌رسد. این منطقه‌ در جاده‌ای که از جنوب مشهد به سمت کوه‌های بینالود و مشخصا روستای دیدنی مغان و غار آن منتهی می‌شود، واقع شده است و به نام کوه‌های خلج شهرت دارد.

او ادامه داد: برخی ساکنان منطقه، این صداهای وحشت‌آور را از ملخ‌هایی می‌دانند که به این منطقه هجوم آورده‌اند و شب‌ها به درختان پناه می‌برند، برخی دیگر نیز عواملی ناشناخته را از جمله آب‌وهوا، دلیل به‌وجود آمدن این صداها می‌داننند. این منطقه در دره‌ای واقع‌ شده که رودخانه‌ای از آن می‌گذرد. این رودخانه هر سال در یک فصل خشک می‌شد، ولی از سال 1390، یعنی درست از سالی که این صداها از جنگل شنیده می‌شود، همچنان آب در آن جریان دارد و همین امر باعث جلب توجه مردم و به تبع آن، ترس آن‌ها از این پدیده‌ی شگفت‌انگیز شده است. وحشتی که می‌تواند گردشگران کنجکاو را به‌ سوی خود جلب کند.

آیا ایران «مثلث برمودا» دارد؟

زیدی با اعتقاد به این‌که «ریگ جن» شگفت‌انگیزترین، اسرارآمیزترین و ترسناک‌ترین منطقه در ایران است، توضیح داد: این منطقه‌ی کویری که پر از تپه‌های ماسه‌یی است، در جنوب سمنان قرار دارد. این منطقه در شرق دریاچه‌ی نمک، شمال چوپانان و انارک و غرب جندق، یعنی در کویر مرکزی ایران واقع است و به‌دلیل وسعت زیاد و نداشتن چشمه یا چاه آب، در گذشته‌های دور، کاروان‌ها از آنجا عبو نمی‌کردند و فقط در سال‌های اخیر، گروه‌هایی از محققان و سیاحان به این منطقه رفته‌اند.

او اظهار کرد: «ریگ جن» با وسعتی حدود 3800 کیلومترمربع در حاشیه‌ی شمالی‌اش به کوه گوگردی و در حاشیه‌ی شرقی‌اش به جاده‌ی دامغان می‌رسد. بهترین مسیر دستیابی به آن، بخش شمال شرقی «پارک ملی کویر» است، جاده‌ی سنگ‌فرش ملک‌آباد که البته داخل مرز پارک است و زیر نظر سازمان حفاظت محیط‌ زیست اداره می‌شود. مسیر دیگر برای ورود به «ریگ جن» جندق است که در بخش شرقی پارک قرار دارد. چند سال پیش، علی پارسا - کویرشناس مقیم آمریکا - همراه میران‌زاده - رییس وقت پارک ملی کویر - با هواپیما بر فراز «ریگ جن» پرواز کردند تا ثابت کنند این منطقه شباهتی با «مثلث برمودا» ندارد.

وی درباره‌ی نگاه محلی‌ها به این منطقه، توضیح داد: محلی‌ها، چوپان‌ها و ساربان‌ها معتقدند که اگر کسی پایش به «ریگ جن» برسد، ناپدید و توسط ارواح و موجودات ماورایی به قلب «ریگ جن» فرستاده می‌شود! یکی از کاوشگران می‌گوید که حتی شترهای اهالی کویر هم وقتی به این منطقه می‌رسند، می‌ایستند و حرکت نمی کنند. «آلفونز گابریل» اتریشی و یک کاوشگر سوئدی قصد داشتند این منطقه را کشف کنند، اما هیچ‌کدام نتوانستند از این بخش کویر عبور کنند و «گابریل» فقط با عبور کردن از عرض منطقه، به‌ناچار به سمت یزد برگشت و این وظیفه به کاوشگران کنجکاو ایرانی محول شد. در نهایت، علی پارسا همراه با گروهش توانست از طول این کویر عبور کند.

او گفت: این منطقه، پوشش گیاهی و جانوری ندارد و تا کنون گزارشی درباره‌ی حیواناتی که احتمال دارد در اینجا زندگی کنند، ارائه نشده است. شن‌زارهای گسترده‌ی این منطقه و باتلاق‌های آن، هر انسانی را به وحشت می‌اندازد. اگر کسی بدون تجهیزات لازم به این منطقه سفر کند، گرفتار گل و لجن‌های بیابان می‌شود و به قولی، به کسانی می‌پیوندد که در این بیابان ناپدید شده‌اند!

وی افزود: تماشا و کاوش در این منطقه می‌تواند مورد علاقه‌ی گردشگرانی باشد که هدف‌شان از سفر، چیزی به‌جز تفریح است.

دیوارهایی که اجساد کودکان در آن‌ها دفن بود

زیدی اظهار کرد: هر ‌سال، گردشگران زیادی به تماشای بقایای ارگ بم می‌روند، ولی می‌توان فقط به‌خاطر ابهت و شکوه ارگ بم، از این قدیمی‌ترین سازه‌ی خشتی دنیا دیدن نکرد؛ چندی پیش، خبر کشف جسد چند کودک در دیوارهای بلند ارگ بم، توجه کارشناسان خارجی را جلب کرد و گروهی از باستان‌شناسان ژاپنی تصمیم گرفتند همراه با تیم گزارشگران، راهی ویرانه‌های ارگ بم شوند و به تحقیق درباره‌ی موضوع مطرح‌شده‌ بپردازند.

این پژوهشگر ادامه داد: ماجرا از این قرار بود که به‌طور رسمی، نخستین‌بار یک باستان‌شناس (نرگس احمدی) در گزارشی اجمالی، به کشف اسکلت نوزادهایی در ارگ بم اشاره کرد (گزارش‌ها و مقالات سالانه ی پروژه‌ی نجات‌بخشی میراث فرهنگی بم، س 1، ش 1، 1384). او از ماه‌های آغاز پس از زلزله، برای بررسی میزان تخریب به ارگ رفته بود. در آن روزها، رسانه‌ها با عناوینی مانند «گره معما در دست مومیایی‌ها»، «ابهام درخصوص کشف جسد در ارگ بم»، «کشف مومیایی کودکان در لابه‌لای حصارهای ارگ بم» و ... از این ماجرا صحبت کردند و خبرهایی، از سکوت مسوولان تا تکذیب خبر کشف اجساد تازه‌ی نوزادان، منتشر شد. برای پرس‌وجو درباره‌ی این ماجرا، علاقه‌مندان می‌توانند به دیدن ارگ بم بروند.

این پژوهشگر حوزه‌ی مردم‌شناسی در پایان، به خبرنگار ایسنا گفت: این مناطق، ترس را در بازدیدکنندگان برمی‌انگیزند. وجود چنین جاذبه‌هایی در کشورهای دیگر، ممکن است برای گردشگران علاقه‌مند به «گردشگری سیاه» جذاب باشد و برای دیدن آن‌ها هزینه صرف کنند. در ایران نیز علاقه‌مندان به حوزه‌ی «گردشگری سیاه» می‌توانند به این مناطق بروند.

نقل ازhttp://isna.ir

text/html 2013-10-30T23:48:52+01:00 choopananabad.mihanblog.com نسل سومی http://choopananabad.mihanblog.com/post/327

تور بازدید معدن باستانی نخلک

معدن نقره و سرب نخلک در ۵۰ کیلومتری شهر انارک در استان اصفهان قرار دارد . از انارک که به سمت خور میروی پس از ۳۰ کیومتر به جاده ای خاکی میرسی که حدود ۲۰ کیلومتر باید در خاکی برانی تا به مجموعه نخلک برسی .

این معدن بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت دارد و از دوره ساسانیان در آن حفاری و کار انجام میشده که وجود یک چهارتاقی و قلعه سنگی در نزدیکی معدن گواه این قضیه میباشد

در دوره رضاشاه پهلوی با ورود آلمانی ها بهره برداری از معدن بطور علمی و در وسعت زیاد شروع شد . آلمانی ها تا ژرفای ۲۰۰ متری در دل زمین پیش رفتند و معدنی در ۵ طبقه ایجاد کردند . تجهیزاتی که امروزه در معدن وجود دارد بیش از چهل سال قدمت دارد .

این معدن خاستگاه و مرکز آموزش بسیاری از بزرگان صنعت و معدن ایران بوده و در کنار خود دهکده ای با چند هزار نفر جمعیت داشته . دهکده ای که مدرسه مسجد درمانگاه و ... داشته و از شهرها و روستاهای اطراف برای معالجه به اینجا می آمده اند .

در اواخر دوره پهلوی مسئولین امر تصمیم گرفتند که حفاری و کاوش در معدن را کنار گذارده و آنرا به یک اثر باشکوه توریستی تبدیل کنند . اما این کار هرگز انجام نشد و دهکده نخلک به مرمر خالی از سکنه گردید .

با تغییر مدیریت در سالهای اخیر تصمیم به اسافاده دوباره از معدن گرفته شد و طی دوسه سال تعداد کارکنان از ۵۰ نفر به سه برابر افزایش یافت و درحال حاضر معدن در حال کارکرد است .

مدیریت جدید معدن اهداف زیادی در جهت پیشبرد صنعتی و توریستی مجموعه دارد و امیدواریم که در پیشبرد اهدافشان موفق و پیروز باشند .

همراه با مهندس باقری مسئول ایمنی مجموعه و همکارانشان با آسانسور تا عمق ۲۰۰ متری یا همان طبقه پنجم معدن رفتیم و از آنجا مدیر داخلی معدن نیز همراهمان شد برای بازدید از بخش های مختلف .

تونل های زیبا - چاه های دسترسی - ریل کشی های کف معدن - واگن های حمل مصالح - سیستم تهویه هوا - شبکه خروج آبهای زیرزمینی - هتل زیرزمین (محل استراحت معدنچیان) - نمازخانه یک نفره - رگه های زیبای سنگ سرب و از همه جالبتر دیواره بازمانده از یک فعالیت گسلی (دیواره ای که خطوط ناشی از حرکت لایه ها هنوز بر روی آن نمایان است) از بخشهای جالب این معدن هستند .

نکته جالب اینکه در مجموعه نخلک با هرکسی که حرف میزنی یا پرسشی میکنی همه با روی باز و نیکو تو را پاسخ میدهند . گویا کار در این مکان مخصوص افراد باحوصله و خوش اخلاق است .

مجموعه نخلک تا مدتی پیش از شبکه برق سراسری محروم بوده و به تازگی تیرهای برق به آن راه یافته اند . درست در همین روز که ما از معدن بازدید کردیم ژنراتور قدیمی تولید برق معدن را برای فروش در مزایده از مجموعه خارج کردند . نکته جالب اینکه برخی مهندسین و کارکنان با حالت خاصی برای بدرقه ژنراتور آمده بودند . گویی که دوستی صمیمی را دارند از دست میدهند .

امروزه فقط در عمق ۲۰۰ متری حفاری انجام میشود . سیستم کار در معدن به گونه ای است که سنگ های کنده شده از دل زمین را با دستگاه های بالابر و واگن ها مخصوص به بالابر اصلی میرسانند و سپس آنرا به روی زمین میکشانند .

در گذشته سنگ ها را در کوره ذوب میکردند اما امروزه مصالح به کارخانه فرآوری منتقل شده و پس شکسته شدن و سرند شدن سنگ های حاوی سرب از دیگر سنگ ریزه ها جداشده و سپس وارد بخش عملیات شیمیایی میشود .

در این مرحله با درگیر شدن مواد شیمیایی ناخالصی های موجود در سنگ ها از سرب جداشده و در نهایت کنستانتره سرب بصورت خمیر از کارخانه بیرون آمده و در محل خاصی خشک میشود .

نوشته ای دیگر درباره معدن