یکی از آئینهای سالانه ایرانیان چهارشنبه سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه سوری است. ایرانیان آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می روند.
چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می شود.
مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کنند که ریشه اش به قرن ها پیش باز می گردد.
مراسم ویژه آن در شب چهارشنبه صورت می گیرد برای مراسم در گوشه و کنار کوی و برزن نیز بچه ها آتش های بزرگ می افروزند و از روی آن می پرند و ترانه (سرخی تو از من ، زردی من از تو ) می خوانند.
رسم ما اهالی چوپانان هم این بود درشب چهارشنبه سوری درست موقع غروب آفتاب که آفتاب به کوه میرفت مادر حانواذه می رفت پشت بام ویک برگ درخت خرما را آتیش میزد وازبالای سردرگاه ورودی خونه به پایین می انداخت وپشت سرش هم یک کاسه گلی قدیمی می انداخت پایین. البته این کاسه پراز اب بود.. دعای مادر درحق اهل خانه هم را بدنبال داشت.
آتش:بمعنی آتش زدن به کینه ها رفع بلا دور کردن دشمن واهریمن
آب:روشنایی وشفافیت وراحتی سهولت درکارها
شکستن کاسه: بمنزله شکست کارشون دور بشه.
پس ازروشن کردن آتش نوبت بچه ها بود که از روی آتش بپرند واین شعررا زمزمه کنند که:
سرخی تو از من ، زردی من از تو.
یعنی سلامتی وانرژی (سرخی نشانه سلامتی) تو برای من وزردی(کسالت وبیماری) من برای تو. دراینجا روی سخن به اتش که همان نماد اهریمن وپلیدی است میباشد..
امید است که همیشه این سنت دیرینه که از گذشتگان ما بیادگار مانده حقظ شود تا این سوال برای نسل جدید پیش نیاید که:
ما با میراث پدرانمان چه کردیم؟؟؟.
(0) نظرات