طبیعت میراث گذشتگان ، امانت آیندگان و بستر زندگی امروز است .تک تک انسانها در هر رده و پست و مقام و با هر وضعیت زندگی و آداب و رسوم اجتماعی بر طبیعت خود تاثیر دارند.متاسفانه انسانها با طبیعت که امانت الهی بزرگی است نامهربانند و دانسته و ندانسته ، مستقیم و غیر مستقیم با اقدامات غیر اصولی خود مبادرت به آلایندگی و تخریب آن می پردازند و این روند تاسف بار و ناموزون روز به روز شدت می یابد .لذا باید بدانیم و درک کنیم یک زمین بیشتر نداریم .هر چشم انداز و منطقه ای از طبیعت و هر تفرجگاهی منحصر بفرد است.
بنابراین تک تک ما انسانها در کنار انس با طبیعت و لذت بردن از مواهب آن موظفیم هر یک سهم مطلوبی در حفاظت از مواهب طبیعت از جمله آب ، خاک ، هوا ، جانوران و گیاهان داشته باشیم و این یک تکلیف دینی و یک وظیفه قانونی و یک واجبی اکید و مقدس در دین مبین اسلام است. ما باید بدانیم تخریب یک منظره و منطقه زیبا در حداقل زمان ممکن است ولی باسازی و بهسازی آن دشوار و تقریباً غیر ممکن است.پس پیشگیری را بر درمان مقدم بدانیم ودر حفاظت از طبیعت بکوشیم .
در روز 13 فرودین که روز طبیعت قرار گرفته همگی ما اگر به خودمان بیاییم ودرست فکر کنیم می بینیم که با طبیعت مادر زندگی نسلهای گذشته ، امروز و اینده ،نامهربانیم .میلیونها فرد در روز طبیعت و ایام عید نوروز به دامن طبیعت رفته و از زیباییهای آن استفاده نموده ولی در عوض با ریختن هزاران تن زباله ، شلیک تیر به حیوانات وحشی ، بوته کنی ، بر حق طبیعت ظلم نموده و زخم های دردناکی بر پیکر این مادر رنجور وارد نموده و در واقع سرمایه های ملی کشور خود ، استان و شهرستان و روستای خود را تخریب می نماید.آیا واقعاً این وضعیت ادای حق و دین است ؟آیا این رسم جوانمردی و امانتداری است؟پس بیایید همه با هم از طبیعت محافظت کنیم تا زیباییها و مواهب آن برای همیشه و فرزندانمان پایدار بماند.
چشمه گراز(اسفند ماه 1390)
در روز 13 فرودین که روز طبیعت قرار گرفته همگی ما اگر به خودمان بیاییم ودرست فکر کنیم می بینیم که با طبیعت مادر زندگی نسلهای گذشته ، امروز و اینده ،نامهربانیم .میلیونها فرد در روز طبیعت و ایام عید نوروز به دامن طبیعت رفته و از زیباییهای آن استفاده نموده ولی در عوض با ریختن هزاران تن زباله ، شلیک تیر به حیوانات وحشی ، بوته کنی ، بر حق طبیعت ظلم نموده و زخم های دردناکی بر پیکر این مادر رنجور وارد نموده و در واقع سرمایه های ملی کشور خود ، استان و شهرستان و روستای خود را تخریب می نماید.آیا واقعاً این وضعیت ادای حق و دین است ؟آیا این رسم جوانمردی و امانتداری است؟پس بیایید همه با هم از طبیعت محافظت کنیم تا زیباییها و مواهب آن برای همیشه و فرزندانمان پایدار بماند.
چشمه گراز(اسفند ماه 1390)