خودتان ببینید و قضاوت کنید...
به عنوان کارشناس حفاظت بعد از پنج سال سری به مناطق زدم چراکه مدتی بود از اوضاع و احوال بی خبر بودم. از جمله این مناطق :کالمند - دره انجیر - سیاهکوه اردکان و منطقه بافق بود . از آهوان کالمند و از جمعیت انبوه کل و بزها و قوچ ومیش های بافق - دره انجیر و سیاهکوه خبری نبود. از همه جا بدتر بافق - کالمند و دره انجیر بود، اگر چه زحمات طاقت فرسای چند ماهه اخیر سید موسوی (مسئول دره انجیر) و عزیزی (مسئول سیاهکوه) را نمیتوان نادیده گرفت لیکن جلو ترکیدن بغض ناشی از این همه کشتار بی رحمانه مشتی جنایتکار را که از بی کفایتی مدیریت های سازمان استفاده کرده و زحمات چندین و چند ساله را به باد داده اند نیز، نمیتوان گرفت . بیایید باهم در این کشتار هولناک اشکی بریزیم و به مسئولین آن بگوییم دست مریزاد...
برای مشاهده عکس های بیشتر اینجا کلیک کنید.
بله ایکاش میشد گفت این عکس ها با فتوشاپ درست شده یا واقعی نیست ولی هست با دیدن این عکس ها اگر حالت تهوع دارید اگر از دست بعضی نا انسان متنفر وخشمگین شدید یا هر چیز دیگری عرض می کنم ایتدا نباید این عمل را به پای همه ی شکارچی ها گذاشت یا همه ی شکارچی ها را از یک قماش دانست هرچند که اعتقاد دارم شکار هم نوعی دخل و تصرف در طبیعت است و با آن مخالفم اما حد اقل عکس ها نشان داد که شکار هم زمان و فصل خاص خودش را دارد. بزغاله هایی که حتی به دنیا نیامده به دست اشرف مخلوقات از دنیارفتند. استاد همدانیان چهره ای شناخته شده و معتبر در جامعه ی محیط زیست کشور محسوب میشوند و در طول سابقه ی درخشان چند ده ساله شان از این دست صحنه ها ، کم ندیده اند اما با این حال خودش و دیگران را دعوت به اشک ریختن می کنند. هر چند که محل وقوع این کشتار در جای دیگری بود اما عباس آباد را دریابید.نه تنها به حیات وحش بلکه به پوشش گیاهی مانند درختان بادام و بنه وقیچ و انغوزه و گز و ترخ و گون و ... نیز باید فرصت نفس کشیدن و تجدید جمعیت از دست رفته اش را داد . آنقدر حفاظت از محیط زیست در کتاب و دانشگاه و پایتخت و مرکز استان عملی و تاثیر گذار نیست که در اندیشه ی افراد محلی و بومی هست . تعداد محیط بانان برای مناطق وسیع کشور ما از استاندارد جهانی بسیار کمتر است و این را می رساند که زن و مرد ، دختر و پسر ، پیر و جوان منطقه عباس آباد را ناموس طبیعی خود بدانند که می دانند و از نظر معنوی احساس وظیفه کنند و به محیطبانان این سخت کوشان بی ادعا یاری رسانند. در پی این دلنوشته یاد آوری میکنم
1 - زمانی که در یک منطقه تعداد علفخواران وحشی در طبیعت به واسطه ی شکار انسان کم می شود گوشتخواران آن منطقه مانند گرگ برای تغذیه به آبادی ها و شهر ها نزدیک شده و دام های اهلی را به عنوان غذا انتخاب می کنند موردی که عینا سال قبل در چوپانان و روستا های اطراف اتفاق افتاد. کشور ما در این چند سال در حال تحمل و گذر ازخشکسالی بود که در پی آن آن تعداد علفخواران منطقه طبیعتا کم شد وهمان تعداد باقیمانده نیز به خاطر شکار مجاز و غیر مجاز کمتر و کمتر شدند و هزینه ی آن را دامداران محلی با تلف شدن دامهایشان توسط گرگ باید بدهند
2- ایزوله شدن یا جزیره ای شدن گونه ها (معادن و جاده کشی و کاهش جمعیت غیر طبیعی که همان شکار توسط انسان است ) در علم ژنتیک موردی وجود دارد که به آن همخونی اطلاق می شود به این معنی که اگر یگ گونه به واسطه ی تعداد کم مجبور به تولید مثل درون گروهی( از یک خانواده ) شوند و همین به دلیل اختلاف ژنتیکی کم در یک گونه باعث میشود که به ناهنجاری های ژنتیکی ( مانند تولد بزغاله های فلج یا دوسر و یا نابینا و ...) ختم و یا در مقابل سختی ها ی حیات وحش مانند گرما و سرمای بیش از اندازه به راحتی تسلیم مرگ میشوند و به سن بلوغ نمی رسند. طبیعت خودش برای جلوگیری از این هم خونی ها دست به کار میشود و ژن ها را در بین گونه ها تنوع میبخشد .قوچ و میش تمایل زیادی به مهاجرت نشان میدهند اما در عصر حاضر به مانع غیر طبیعی به نام جاده برخورد میکنند که متاسفانه باز هم همخونی.
3 – هر موقع که انسان در طبیعت دستکاری کرد بلافاصله با خشم آن مواجه میشود اگر هر یک از نقاط اتصال زنجیره ی غذایی گسسته شود (مانند شکار و حذف یک گونه) نقاط دیگر یا بیش از حد زیاد و یا کم شده . مثلا اگر پرندگان حشره خوار نابود شوند بعد از مدتی باید منتظر هجوم ملخ ها به مزارع کشاورزی بود
پیشنهاد نگارنده (هر چند ایده آل و دور از دسترس) به احیای منطقه ی زخم خورده ی عباس آباد توسط مردم ( تشکیل انجمن و یا NGO زیر مجموعه و همجهت با محیط بانان در منطقه ی عباس آباد)و بعد از آن کسب درآمد از طریق گردشگران داخلی و خارجی صرفا جهت طبیعت گردی و تماشای وحوش است. دعا کنیم نبینیم روزی را که عباس آباد خالی از حیات وحش باشد
بوسه بر چشمانتان که من را خواندید و تقاضای بخشش که وقت ارزشمندتان را گرفتم
سید احسان طباطبایی فروردین 91 (www.fugan.blogfa.com)
